Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Γερμανικές αποζημιώσεις Αναγκαστικό κατοχικό δάνειο

Η συζήτηση αυτή απευθύνεται μόνο στους νέους. Γιατί αλλού δεν υπάρχει ελπίδα καμιά.



Όταν μια κοινωνία παίρνει την κατρακύλα,
η Ιστορία αναζητά μια γενιά να την ξελασπώσει,
να την επαναφέρει στο αυτονόητο.


Εάν δεν συνομιλήσουμε με την Ιστορία δεν θα καταλάβουμε ποτέ τον κόσμο που ζούμε σήμερα. Γιατί είναι αυτή και μόνο που έχει τη δύναμη να μας φωτίσει το παρελθόν και να μας δείξει τι κρύβουν οι πολιτικάντηδες που κυβέρνησαν την χώρα μέχρι σήμερα. Να μας μεταφέρει σε έναν παλιό κόσμο που κρύβει τα μυστικά του και τις συμφωνίες του, και να μας δείξει τον δρόμο για ένα παρόν με ελπίδα. Αρκεί να την ακούσουμε και να την προσέξουμε λίγο κι εμείς. Αλλιώς θα μας φαίνονται όλα ακατανόητα στο πως φτάσαμε μέχρι εδώ, και η προπαγάνδα τους θα διαλύει το μυαλό μας με απαντήσεις που θα συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν τα γεγονότα, και εμείς ξευτιλισμένοι στον εαυτό μας και στους άλλους, αλλά αμετανόητοι από τον φόβο μας για το καινούργιο, θα αποδίδουμε την κατάντια μας στους γνωστούς πολιτικούς απατεώνες πάλι και πάλι ως να μην το ξέραμε τάχα, ως να ακούμε δήθεν κάτι καινούριο για πρώτη φορά κοροϊδεύοντας τον εαυτό μας. Γιατί κάθε κακό που επαναλαμβάνεται και μας καταδυναστεύει και εμείς δεν το αλλάζουμε ενώ μπορούμε, τότε κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας με ανούσιες συζητήσεις για την συμφορά μας, χάνοντας τον αυτοσεβασμό μας στο τέλος.

Νομίζω είναι ώριμος ο νέος κόσμος που ξεπροβάλει μέσα από τα χαλάσματα του μνημονίου να πάει ένα βήμα πάρα πέρα και να σηκώσει το πέπλο της τελευταίας αλήθειας, αυτής που θα τον απογαλακτίσει επί τέλους από την μήτρα του ψέμματος, που θα τον ξεκόψει ανεπιστρεπτί από το θλιβερό του παρελθόν, αρκεί και αυτός να δείξει λίγη τόλμη και να μιλήσει μέσα του η αξιοπρέπεια και η ανθρώπινη ελευθερία.

Η συζήτηση αυτή απευθύνεται μόνο στους νέους. Γιατί αλλού δεν υπάρχει ελπίδα καμιά. Οι παλιοί άνθρωποι, ως ο κύριος όγκος του σάπιου ελληνικού πολιτικού συστήματος που το στήριξαν και το συντήρησαν με την ψήφο τους και την νοοτροπία τους μετά μανίας για 38 χρόνια, χωρίς μάλιστα την παλιά Καραμανλική βία και νοθεία, χωρίς καμιά δικαιολογία δηλαδή, με ελεύθερη εθελοντική ψήφο, καλό είναι να μην μετέχουν στον διάλογο, γιατί θα πουν πάλι τα ίδια βαρετά ψέματα και δικαιολογίες που καθημερινά ακούμε από τα κανάλια και εκνευρίζουν τους νέους.

Οι νέοι δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από τους πατεράδες τους και τις μανάδες τους, που να υπόσχεται έστω έναν λίγο καλύτερο κόσμο, μια κάποια ελπίδα, εκτός μιας υποτιμητικής και ντροπιαστικής αγάπης αποκομμένης από την κοινωνία, χωρίς εκτίμηση, που κρύβουν μέσα στα σπίτια τους από τους άλλους, φιλοτομαριστικής και μασονικής λογικής, χωρίς ίχνος πολιτικής ισότητας απέναντι στους συμπολίτες τους, που θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τέτοιες εγκληματικές και προδοτικές πολιτικές. Οι νέοι έχουν ως μόνη λύση το εαυτό τους. Το μυαλό τους και την κρίση τους. Να κρατηθούν αναλλοτρίωτοι και να κάνουν το μεγάλο κοινωνικό και ατομικό άλμα σε μια δημοκρατική κοινωνία δικαίου και ισότητας.

Και μιλώ πάντα για του τριαντάρηδες περίπου και κάτω, όχι επειδή τους ξεχωρίζω επιλεκτικά ρατσίζοντας στις άλλες ηλικίες, αλλά γιατί δεν έχουν προλάβει να διαφθαρούν από το γονικό και πολιτικό πελατειακό σύστημα των διορισμών εις βάρος των άλλων, των παροχών και των συντεχνιών εις βάρος των άλλων πολιτών. Και αυτό βέβαια εάν πράγματι έχουν προλάβει να απομακρυνθούν και να γλυτώσουν από τα εκφυλιστικά αρπάγια της οικογένειας και των πολιτικών. Εκεί μόνο μπορούμε να ελπίζουμε και πουθενά αλλού. Σε μια γενιά που θα σαρώσει οριζόντια και κάθετα όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και ίσως κατορθώσει να διαλύσει μερικά από αυτά, κατεδαφίζοντας όλους τους διεφθαρμένους θεσμούς και πολιτικές. Γιατί δεν ήταν ποτέ θεσμοί και πυλώνες της δημοκρατίας αλλά θεσμοί των ρουσφετιών και πυλώνες της δικής τους μονιμότητας στη βουλή.

Οι έλληνες, οι παλιές γενιές, διαμορφωμένες αμετάκλητα μέσα τους από τις ίδιες τις επιλογές τους, όπου ανέχθηκαν τα πάντα από την μεταπολίτευση έως σήμερα, ακόμα και τον χειρότερο πολιτικό βόθρο της βιωμένης ιστορίας τους, ξανακάνοντας τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό προχθές ακόμα, τον πρωταγωνιστή και αρχηγό της Ιουλιανής αποστασίας του1965, δεν έχουν ανάστημα για δημοκρατία. Αυτό είναι ένα νέο στοιχείο που επί τέλους πρέπει να το παραδεχτούμε και να το χωνέψουμε καλά. Τα αντιθέτως λεγόμενα είναι παραμύθια και χαϊδέματα του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού. Δεν την θέλουν κι ούτε καν την μπορούν την δημοκρατία. Τους τρομάζει. Τους χαλάει το αγαπημένο τους αλισβερίσι με τους Μαυρογιαλούρους της γειτονιάς και του χωριού τους. Εκεί θέλει ελεύθερους ανθρώπους κι όχι δούλους. Θέλει άλλα αναστήματα λαού. Αυτό είναι το πολιτικό και ατομικό τους χαρακτηριστικό. Αδιάσειστο συμπέρασμα τριανταετιών αμετάκλητο γιαυτούς, που τώρα το πληρώνει με αίμα ο τόπος και οι ίδιοι ως άφραγκοι τρομαγμένοι μπαμπουίνοι. Έχουν μάθει να ζούνε το φασισμό αντί την δημοκρατία, την φάρσα της και όχι την αυθεντικότητά της, το ψέμα της αντί την αλήθεια της, την μίμησή της αντί την γνησιότητάς της, και να επικροτούν τις φασιστικές κυβερνήσεις του μεταπολέμου με τα θηριώδη εκλογικά ποσοστά και την ενθουσιαστική ψήφο τους υπέρ αυτών των καθόλα μη δημοκρατικών κυβερνήσεων τους. Ένας λαός που έχει ενσωματώσει πλήρως τον χειρότερο καπιταλισμό πλανητικά, με τις χειρότερες διαπλοκές πλανητικά και ζει ευχαριστημένος μαζί του αρκεί να του πετάει ένα ξεροκόμματο κι ας είναι εις βάρος των άλλων. Μια αυξησούλα μόνο γιαυτούς, και δίνουν την ψήφο τους σε όποιον τους τη δώσει. Σπουδαίες συνειδήσεις!

Αλλά ας έρθουμε στο ερώτημα. Γιατί η ελλάδα δεν πήρε τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Γιατί είναι η μοναδική χώρα που ακόμα δεν έχει πάρει τις Γερμανικές αποζημιώσεις; Και εδώ αρχίζει η συζήτηση με την Ιστορία. Αλλά ας θέσουμε πιο αποκαλυπτικά το ερώτημα. Γιατί η ελλάδα δεν απαίτησε τις Γερμανικές αποζημιώσεις που εδικαιούτο με καμιά κυβέρνηση. Γιατί οι άλλοι λαοί χωρίς εξαίρεση τις απαίτησαν και τις πήραν αμέσως; Γιατί όλοι οι άλλοι ηγέτες χωρίς εξαίρεση θεώρησαν αυτονόητο κάτι τέτοιο και υποχρέωσή τους απέναντι στη πατρίδα τους και στο λαό τους, ενώ οι δικοί μας όχι. Για να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά μέσα από τις συγκρίσεις τις διαφορές και να κατανοούμε τα εθνικά ελλείμματα μέσα από αυτές. Τόσο των λαών μεταξύ τους παρακαλώ όσο και μεταξύ των ξένων και ελλήνων ηγετών.

Και για να θέσουμε ακόμα πιο αποκαλυπτικά το ερώτημα, γιατί η ελλάδα δεν τόλμησε καν να απαιτήσει, αλλά ούτε και να ζητήσει παρακαλετά έστω, να ζητιανέψει το δικαίωμά της; Τι φοβόταν; Τι ανταλλάγματα είχε πάρει γιαυτό που έδινε; Τι υποσχέσεις από τους Γερμανούς; Τι μυστικά τι είδους συμφωνίες μπορεί να κρύβει αυτή η πρωτοφανής δειλία των ελλήνων ηγετών. Και κυρίως, γιατί εδώ είναι το θέμα, και αυτό αφορά άμεσα και προσωπικά τον καθένα μας με τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του, γιατί οι έλληνες ψηφοφόροι δεν αποδοκίμασαν τις κυβερνήσεις τους στην πράξη; Ενώ αντίθετα τους επιδοκίμαζαν με θηριώδη ποσοστά στις εκάστοτε εκλογές; Είναι κι αυτό ένα καλό ερώτημα νομίζω, για να μην ξεχνάμε και αυτόν που έχει τον τελευταίο και ισχυρότερο λόγο όπως ακούω να λένε όλοι, ο γίγαντας λαός.

Και θα πρόσθετε με απορία εύλογα και δικαιωματικά κάποιος, γιατί δεν θέλει να τις πάρει ούτε καν τώρα που είναι βουτηγμένη στα χρέη και στα δάνεια; Που δεν έχει δεκάρα τσακιστή στην τσέπη; Που έχει διαλύσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, και συμπεριφέρεται στον λαό ως να είναι ο χειρότερος εχθρός της. Τι συμβαίνει, ; Τι μυρίζει τόσο άσχημα σε αυτή την ιστορία την ελληνική. Τα γεγονότα αρχίζουν να μιλούν από μόνα τους και να προδίδουν το χαλκευμένο παρελθόν μας. Αυτό που μας παρουσιάζουν αλλιώς. Το αφόρητα προπαγανδισμένο παρελθόν μας, προς την αντίθετη κατεύθυνση της αλήθειας. Ναι, τώρα γίνεται φανερό, φταίνε τελικά οι κομουνιστές και οι αναρχικοί για όλα αυτά που μας συμβαίνουν εξήντα χρόνια.

Αλλά πάμε στα ακόμη πιο δύσκολα και ακόμη πιο δυσάρεστα, σε αυτά που αρνείται να ακούσει ανθρώπου αυτί και να διαβάσει μάτι, στο δεύτερο θέμα της επικεφαλίδας του κειμένου, όπου ξεκαθαρίζει τελείως το πράγμα και για τον ποιο δουλικό δούλο αυτού ή όποιου άλλου τόπου. Μιλώ για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο σε πλάκες χρυσού που πήραν οι Ναζί με απόδειξη και υπογραφές, το οποίο είναι επιστρεπτέο αμέσως μόλις το ζητήσουμε και όποτε το θελήσουμε, όπως λένε όχι μόνο όλες οι διεθνείς τράπεζες και το διεθνές δίκαιο, αλλά και η ίδια η κεντρική Γερμανική τράπεζα όπως και οι Γερμανικές Κυβερνήσεις. Και εμείς δεν το ζητάμε ποτέ. Δεν το ζητήσαμε ποτέ. Όχι ομόλογα ή δάνεια και υποσχετικά, αλλά ζωντανό ζεστό χρήμα. Όχι, δεν υπάρχουν προδότες στο ελληνικό κοινοβούλιο!! Αυτά τα λένε στα Εξάρχεια.

Γιατί δείχνει την σχέση ελληνικής πολιτείας και κυβερνήσεων με την Γερμανική κατοχή. Όπου οι Γερμανοί συμπεριφέρονται σαν σε υποτακτικούς όπως φαίνεται πεντακάθαρα πια σήμερα, σαν σε πρώην συνεργάτες τους δηλαδή, ενώ σαν εχθρούς στον ελληνικό λαό που τους πολέμησε. Μήπως ήταν εχθρικός λοιπόν ο ελληνικός λαός από τότε, ενώ φίλοι τους οι κυβερνήσεις και κυβερνώντες από παλιά; Μήπως υπάρχει κάποια κρυφή σχέση από τότε που εσείς οι πολίτες δεν βλέπετε; Ζούμε σε μια διαχρονική προδοσία η οποία ανανεώνεται κάθε τόσο μεταξύ των Γερμανικών και των Ελληνικών κυβερνήσεων με αντάλλαγμα την εξουσία στην ελλάδα. Λυπάμαι, είναι βαριά και για μένα που τα γράφω. Δεν μου αρέσει, δεν αντέχονται αλλά είναι έτσι. Τίποτα δεν έχει τελειώσει από τότε. Η συνεργασία των ελλήνων δοσιλόγων με τους Γερμανούς συνεχίζεται απτόητα με συμφωνίες μυστικές. Πρόκειται απλά περί νενέκων. Περί πεντακάθαρων προδοτών. Τίποτα περισσότερο και μυστηριώδες. Μη ψάχνετε για άλλες εξηγήσεις. Άδικος κόπος. Δεχθείτε αυτό που δεν πιστεύετε. Δείτε μόνο πως ξευτιλίζονται και γλύφουν τα ανθρωπάκια αυτά που έφυγαν για λίγο από τα μαντριά, για να γυρίσουν πάλι πίσω. Πως υπογράφουν και κάνουν δηλώσεις μετανοίας στους δυο αρχηγούς. Τέτοια υποκείμενα που πουλάνε τα πάντα μα τα πάντα για την εξουσία, θα πάρουν πίσω το κατοχικό δάνειο ή τις αποζημιώσεις; Και αυτοί μας κυβερνούν. Και εσείς με την σειρά σας σαν υποτακτικοί τους ψηφίζετε. Αδούλωτε ελληνικέ λαέ!

Και μην ξεχνάτε ποτέ, οι αντιπρόσωποι εξαγοράζονται όλοι εφόσον είναι μόνιμοι. Επαγγελματίες δηλαδή. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει προδοσία! Χωρίς αυτούς γεννιέται και πάλι η άλλη άποψη. Μέχρι τότε κάθε άποψη είναι υπονομευμένη, μονίμως ύποπτη στη συνείδηση των πολιτών. Μόνο χωρίς την μονιμότητα αρχίζει η δημοκρατία. Και αυτό είναι το φιλοσοφικό και πολιτικό καταστάλαγμα και συμπέρασμα δυο αιώνων αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Όσο δε πιο μόνιμοι είναι τόσο πιο προδότες γίνονται. Κατά επανάληψη, κατ εξακολούθηση και κατά συνήθεια στο τέλος. Μπορούν να τους εξαγοράσουν όλους. Ακόμα και τους καμπόσους όταν είναι μόνιμοι. Καμπόσοι δε, λέγονται αυτοί που κάνουν τον αδιάλλακτο, οι Τσιριμώκοι.

Για την ιστορία και την απορία κάποιων φανατικών με τους εθνάρχες και τους μεγάλους αρχηγούς, θα σας αναφέρω τα ονόματα των πρωθυπουργών που δεν ζήτησαν το κατοχικό δάνειο και τις Γερμανικές αποζημιώσεις έναν-έναν με την χρονολογική σειρά τους. Ξέρετε, οι εχθροί μιας χώρας, στήνουν ανδριάντες στους προδότες της άλλης. Χρηματοδοτούν ιδρύματα, τους κάνουν επίτιμους, διδάκτορες, ακαδημαϊκούς, τους δίνουν τίτλους και άλλες τέτοιες μεταμφιέσεις των προδοτών. Από μένα μια ευχή, διαβάζετε την ιστορία!!

1. Αλέξανδρος Παπάγος 1952-1955 αρχιστράτηγος στον ελληνοιταλικό πόλεμο. Δεν τόλμησε.
2. Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής 1955-1963 οκτώ χρόνια προδικτατορικά και άλλα οκτώ μεταδικτατορικά 1974-1980 δεν βρήκε τον χρόνο να ζητήσει τις αποζημιώσεις και το δάνειο.
3. Παναγιώτης Πιπινέλης Ιούνιος 1963-Σεπτέρμβριος 1963, δεν ασχολήθηκε.
4. Γεώργιος Παπανδρέου 1963-1965 ούτε αυτός πρόλαβε.
5. Στέφανος Στεφανόπουλος 1965-1966 ούτε αυτός πρόλαβε.
6. Γεώργιος Ράλλης 1980-1981 ούτε αυτός πρόλαβε.
7. Ανδρέας Παπανδρέου 1981-1989 και 1993-1996 δεν πρόλαβε και τις δυό φορές.
8. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης 1990 1993 αυτός δεν θα έκανε ποτέ τέτοιο χουνέρι στους Γερμανούς φίλους του.
9. Κωνσταντίνος Σημίτης 1966-2004 αυτός ποτέ δεν θα προσέβαλε τους Γερμανούς που μας σφάξανε.
10. Κωνσταντίνος Α Καραμανλής ο ολίγιστος 2004-2009 ούτε αυτός είχε τα κότσια.
11. Γεώργιος Α. Παπανδρέου 2009-2011 έμπιστος υπάλληλος των τοκογλύφων και τραπεζιτών που εισέδυσε στην χώρα και έγινα πρωθυπουργός με την σύμφωνη γνώμη και τα χειροκροτήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού γίγαντα λαού.
12. Λουκάς Παπαδήμος 2011 άνθρωπος των τραπεζιτών.