Αναπόδραστη (*) η Δραχμή, του Κώστα Κόλμερ

Ο δημοσιογράφος Κώστας Κόλμερ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της οικείας Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Έκαμε μεταπτυχιακές οικονομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες. Εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες "Ναυτεμπορική", "Μεσημβρινή", "Χρήμα", "Εστία", "Τα Νέα", "Μακεδονία" και "Βραδυνή". Στις τέσσερις τελευταίες εγκαινίασε οικονομική στήλη. Διετέλεσε επί σειράν ετών αρθρογράφος στα περιοδικά "Οικονομικός Ταχυδρόμος" και "Επίκεντρα". Αρθρογράφησε στο "Παρόν" επί εθνικών θεμάτων και στην "Νέα Πολιτική" του εκδοτικού οίκου "Παπαζήση". Σήμερα γράφει στα "Επίκαιρα" του εκδοτικού οργανισμού Λιβάνη. Το 1979 έγινε παραγωγός και παρουσιαστής στην ΕΡΤ του προγράμματος "Είσαι στην ΕΟΚ. Μάθε για την ΕΟΚ". Το 1982 υπήρξε ραδιοφωνικός σχολιαστής στον ΑΝΤ1 και το 1995 καθιέρωσε για πρώτη φορά εν Ελλάδι οικονομική εκπομπή στο Κανάλι 5. Σήμερα σχολιάζει την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην εκπομπή "Τομές" του High ΤV κάθε δεύτερη Πέμπτη. Ως συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Ενημερώσεως (ΚΠΕΕ) πρωτοστάτησε στην αφύπνιση του καλώς εννοουμένου "οικονομικού φιλελευθερισμού" στην χώρα μας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και της Ενώσεως Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Εκπροσωπεί εν Ελλάδι την ελβετική οικονομική εφημερίδα "HandelsΖeitung" και προβάλλει την χώρα μας με ένα ετήσιο αφιέρωμα αδιαλείπτως απ' το 1976.

Αναπόδραστη (*)  η Δραχμή

«Ουδείς ημπορεί να είναι βέβαιος»(για την τρίτη προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδος).
καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, στο ZDF 16.8.15

Πράγματι, η τρίτη διασωστική συμφωνία που πέρασε από την Ελληνική βουλή στις 14.8.15 περιβάλλεται από εξαιρετικά απαισιόδοξες αμφιβολίες. Όχι τόσον εξ αιτίας της πολιτικής αβεβαιότητος που προκάλεσε  η πτώση της κοινοβουλευτικής ισχύος του ΣΥΡΙΖΑ κάτω των 120 εδρών, όσον λόγω των αντιφάσεων και ανεπαρκειών του τρίτου διασωστικού πακέτου ,που συνεφώνησε ο κ.Τσίπρας με τους 4 «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, μεταξύ των οποίων και το ΔΝΤ, που δεν αποτελεί «θεσμόν» της Ε.Ε. αλλ’ αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Η νέα συμφωνία με τους πιστωτές προβλέπει:

1. Αύξησι  12% του φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων από 26% εις 29% και της προεισπράξεως μέχρις 100%, από 55%.

(*) Αναπόδραστος = αναπόφευκτος.

 --------------------------------------------------------------------------

2. Επιβάρυνσι του ΦΠΑ με συντελεστή 23% από 13% εις πολλά νέα αγαθά και υπηρεσίες, ως πχ. τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων.

3. Περικοπή των επιδοτήσεων αγροτικών προϊόντων και των εισοδηματικών ενισχύσεων των λαϊκών τάξεων, περιλαμβανομένης και νέας μειώσεως μισθών και συντάξεων, που αντιβαίνει στις διεθνείς συμβάσεις της χώρας.

4. Εξαναγκασμό  πώλησης της δημοσίας περιουσίας έως 50 δις. ευρώ με περαιτέρω εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Άμεση εκχώρηση 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην Γερμανική εταιρία ΦΡΑΠΟΡΤ

 5. Έκτισι (bail in) από 1.1.2016 των αποταμιευτών στην διάσωση των Τραπεζών με διαγραφή μέρους ή όλου των καταθέσεων.

6. Ανακεφαλαίωση των Τραπεζών με 10 δις. ευρώ εις βάρος του Έλληνος φορολογουμένου και όχι της ΕΚΤ, η οποία  επέβαλε παρατύπως τους ελέγχους κεφαλαίων και προεκάλεσε ανησυχία στο αποταμιευτικό κοινό, με αποτέλεσμα την μαζική απόσυρση  καταθέσεων.

7. Επαύξησι του φόρου χωρητικότητος της Ελληνικής ναυτιλίας που είναι κάρφος στον οφθαλμό των Γερμανών εφοπλιστών.

8. Φορολογική αφαίμαξη 5,3 δις. ευρώ την προσεχή 2ετία από τους ιδιοκτήτες ακινήτων , περιλαμβανομένων των ορφανοτροφείων .

Το μνημόνιο της αριστεράς « για πρώτη φορά» με ξένο δανεισμό πάσχει από σοβαρές αντιφάσεις όπως και τα δύο προηγούμενα αριστεροδέξια: Απαιτεί «προαπαιτούμενα» (up front actions) που δεν στηρίζονται στην οικονομική πραγματικότητα και  αυτοαναιρούνται

Αντιφάσεις.

Η «Τραπεζική αργία» που εκηρύχθη στις 29 Ιουνίου 2015 και διαρκεί ουσιαστικώς άνευ διακοπής έκτοτε , έχει εξαρθρώσει την Ελληνική αγορά. Επιταγές δεν εισπράττονται και εντολές πληρωμής δεν εκτελούνται. Οπότε ο παραγωγικός ιστός (το ιδιωτικό εισόδημα) αδυνατεί να ικανοποιήσει  το παράσιτον κράτος, με φόρους.

Η διατήρηση των περιορισμών εξαγωγής κεφαλαίων (capital controls ) εις το μεσοπρόθεσμο …διηνεκές , σημαίνει απαγόρευση αναλήψεως μετρητών και παρεμπόδισιν εισαγωγών και εξαγωγών  αγαθών και υπηρεσιών . Συνεπιφέρει  βραχυπροθέσμως ελλείψεις εισαγομένων πρώτων υλών , φαρμάκων  ,ανταλλακτικών κλπ .Η επακόλουθος κάμψι του εθνικού τζίρου (εισοδήματος) - πολύ περισσότερον του 2,5% της αναμενομένης επισήμως εφέτος- ματαιώνει τις προβλέψεις έστω και μικράς μειώσεως του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού , οι ανάγκες του οποίου διά νέον δανεισμό θα υπερβούν κατά πολύ το «σταγονόμετρο» των νέων πιστώσεων του ESM .Εξ ού και νέον χρηματοδοτικό κενόν αναμένεται εντός συντόμου χρόνου.

Η αδυναμία ρεαλιστικής αξιολογήσεως ( non comprehensive assessment) των κεφαλαιακών αναγκών των Ελληνικών Τραπεζών , υπό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης δεν επιτρέπει την έστω και στοιχειώδη  χρηματοδότηση κεφαλαίου κινήσεως των Ελληνικών επιχειρήσεων , οι οποίες «αγωνίζονται να επιβιώσουν» (Μπλούμπεργκ 14.8.15)

Άνευ  κεφαλαιακής επαρκείας , οι εμπορικές Τράπεζες αδυνατούν να παίξουν τον ρόλο των στην ανακύκλωσι του χρήματος. Ως εκ τούτου τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται , επιτείνοντας την Τραπεζική κρίσιν.

Η αξιολόγησι της ποιότητος του ενεργητικού των Τραπεζών στα τέλη τέλους του έτους κι όχι αμέσως επιταχύνει τον επιθανάτιο ρόγχο του πιστωτικού συστήματος που διατηρείται εν ζωή  με την ιδιωτική ρευστότητα καθώς το ΕLA άρχισε να περικόπτεται.

Η αληθώς εκπλήσσουσα  αυτονόμηση τα αγοράς υποβαθμίζει την σημασία των εμπορικών Τραπεζών και της Τραπέζης της Ελλάδος αλλά κι’ αυτή η επάρκεια ρευστών κάποια στιγμή εξαντλείται.

Η δοκιμή αντοχής (stress test) των Τραπεζών είναι εισέτι επισφαλής και στηρίζεται στις έκνομες αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις των Τραπεζών.

Το σύνολο της θεραπείας του τρίτου μνημονίου δεν ανταποκρίνεται στις αδυναμίες του ασθενούς: Συρρίκνωση της μεταποιήσεως , κάμψη της αγοραστικής δυνάμεως , επιδείνωση του επιχειρηματικού κλίματος και ραγδαία υποχώρηση των αξιών  της ιδιωτικής και δημοσίας περιουσίας έως και 60%.

Επιπροσθέτως διαπιστούται και η ανεπάρκεια  των λεγομένων «θετικών μέτρων».

Αναποτελεσματικότης

Τα «μέτρα» στηρίξεως της οικονομίας του πρώτου αριστερού μνημονίου κρίνονται ως ανεπαρκή. Ο νέος δανεισμός των 86 δις. ευρώ δεν αφορά επενδύσεις στον παραγωγικό τομέα αλλά μάλλον λογιστικές εγγραφές μεταξύ των 17 κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, με καταληκτικόν οφειλέτη τον Έλληνα  φορολογούμενον.

Όσο και αν είναι μακρά η περίοδος εξυπηρετήσεως του νέου δημοσίου χρέους ( 30ετής), η αύξηση του ΔΧ συνολικώς στα 406 δις. ευρώ απαιτεί πρόσθετα πρωτογενή πλεονάσματα στο μέλλον που αδυνατεί να παραγάγει η καταρρέουσα Ελληνική οικονομία.

 Η ανάγκη δραστικής μειώσεως του ΔΧ εις διατηρήσιμα επίπεδα προσκόπτει στις Γερμανικές αντιρρήσεις . Η αποστασιοποίηση του ΔΝΤ από την νέα εγγύηση (bailout) αποκαλύπτει εσωτερικές έριδες μεταξύ των πιστωτών που δεν περιορίζονται μόνο στους εξωθεσμικούς παράγοντες αλλά περιλαμβάνουν και ενδογενείς ως η Γαλλία.

Το μέλλον της συμφωνίας δεν εμφανίζεται ευοίωνο ακόμη και αν οι Γερμανοί βουλευτές τελικώς την υποστηρίξουν. «Οιαδήποτε επιτυχία μόνον εξαγοράζει την αποδοχή νέων προβλημάτων» κατά τον Χένρυ Κίζινγκερ. Ήδη , η  καγκελάριος Α.Μέρκελ βάλλεται από την συντηρητική παράταξη της κυβερνήσεως συνασπισμού.

Αλλ’ η κυριοτέρα αδυναμία της νέας συμφωνίας συνίσταται πρωτίστως στο ό,τι στερείται εναλλακτικής σχεδίου εις περίπτωσιν αποτυχίας. Η κυβέρνηση δεν προετοιμάζεται διά την διαχείριση της νέας  ανθρωπιστικής κρίσεως που προκαλεί η Ανεργία παρά μόνο για εκλογές διατηρήσεως της εξουσίας υπό του… «χαρισματικού» κ. Αλέξη  Τσίπρα.

Κατά την ΓΕΣΕΕ , την περασμένη 5ετία των  αριστεροδέξιων μνημονίων , εχάθησαν 500.000 θέσεις πλήρους απασχολήσεως (Π.Α). Τον παρελθόντα  Ιούλιον απωλέσθησαν 16.658 θέσεις Π.Α. λόγω των ελέγχων κεφαλαίων και τον Αύγουστο χιλιάδες επιχειρήσεις έστειλαν το προσωπικό των εις υποχρεωτικήν άδεια.

Η προσεχής περίοδος ασφαλώς δεν θα είναι καλυτέρα της προηγουμένης , εκτός εάν  η αριστερά διαχείριση «κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει την Ελλάδα», όπως ο Μάριο Ντράγκι προ τριετίας , διά να σώσει το… ευρώ. (ΣΣ: Ποσοτική χαλάρωσι κατά παράβασι τα συνθήκης του Μααστρίχτ).  Εν προκειμένω χρειάζεται υπέρβαση των εσκαμμένων εν Ελλάδι.

                             Η  επάρκεια χρήματος.

 Όταν το 2002 η Ελλάς υιοθέτησε το «κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα», το ευρώ , στην γειτονική Αλβανία  η δραχμή ανταλλάσσετο με επτά λεκ. Σήμερα, το ευρώ με 1,4 λεκ! Τι δηλοί ο μύθος;

-Ό, τι η δραχμή ήταν και είναι ισχυροτέρα του ευρώ, τουλάχιστον  στα Βαλκάνια. Βεβαίως, η δραχμή δεν υπάρχει σήμερα αλλά και το ευρώ δοκιμάζεται στο 1,10 ανά δολάριο και μάλιστα παρά το ό, τι το πετρέλαιον ευρίσκεται στα χαμηλά 40 $ το βαρέλιον αντί 90.

Εάν η χώρα αντί του ευρώ έμενε στην δραχμή την περασμένη  12ετία , όχι μόνον δεν θα είχε απωλέσει τεράστιο εθνικό κεφάλαιον (600 δις.ευρώ σε μετοχές και ακίνητα κατά την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 16.8.2015) αλλά θα είχε επαρκή ρευστότητα διά να κινήσει την οικονομία της. Κατά πάσαν  δέ πιθανότητα θα ήταν σήμερα εις πολύ καλυτέραν οικονομική κατάσταση και πάντως δεν θα επεβαρύνετο με δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες που το μετατρέψιμον ευρώ προσήλκυσε στην χώρα μας.  (ΣΣ: Η ισχύς του Αλβανικού νομίσματος αυτό ακριβώς φανερώνει: την εκροή ευρώ από την δανειζομένη βαρέως Ελλάδα στην πλήρως απασχολημένη Αλβανία).

Τα άμεσα οφέλη από την διατήρηση της δραχμής θα ήσαν η μείωση της φορολογίας (10% στην Βουλγαρία), η ενίσχυση των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων (3 τρις. παλαιές δρχ.) και η άνετη  ρευστότης , η οποία είναι άσχετος με την συνολική προσφορά χρήματος, που επικαλούνται η πολέμιοι της δραχμής διά να σκεπάσουν την αποτυχία του ευρώ.

Εν όψει της βεβαίας αστοχίας και της τρίτης διασωστικής συμφωνίας , η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική καθίσταται αναπόδραστος.

Αναπόσπαστος.

  

 Η ανυποχώρητος επάνοδος στην δραχμή, μαζί με σοβαρά διαρθρωτικά μέτρα περιορισμού της κρατικής σπατάλης και διαφθοράς (ΣΣ: ούτε ένας επίορκος Δ.Υ. δεν απολύεται με το τρίτο μνημόνιο) είναι τόσον αναπόστατος διά την επομένη σοβαρά κυβέρνησιν , όσον η λύτρωσις από το αναπόσβεστο δημόσιον χρέος. Το χρέος εις ευρώ βαρύνει την Ελλάδα ενώ εις δραχμάς την Ευρωζώνη. Ειδικώτερον:

Η επανεθνικοποίησι της νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής δημιουργεί ανοδικό σπείρωμα του τζίρου των επιχειρήσεων και συνεπώς ,των υγιών δημοσίων εσόδων.

 Η δραστική μείωσι της φορολογίας και η πλήρης απελευθέρωσι τα αγοράς από τα συνδικαλιστικά δεσμά ενισχύει τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Η  Νομισματική Επιτροπή ελέγχει τις απερίσκεπτες Τραπεζικές πιστώσεις και ουδείς λαθρέμπορος επιτρέπεται να εξαγάγει πολύτιμα κεφάλαια για την αγορά λχ. αχρήστων ποδοσφαιριστών.

 Η εξυπηρέτησι του εγχωρίου δανεισμού μεγάλων δημοσίων έργων  γίνεται με λαχειοφόρα αναπτυξιακά δάνεια όπως επί Ζολώτα.

Η χρηματοδότησι  της παραγωγής, με στοχευμένες παρεμβάσεις προκαλεί αναθάρρυνσι της οικοδομικής δραστηριότητος, των εξαγωγών, της ναυτιλίας και του τουρισμού, χωρίς πληθωριστικές πιέσεις – ακριβώς το αντίθετο από τα υφεσιακά μέτρα της νέας συμφωνίας, που εψήφισαν 222 «αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού» …εναντίον του!

Καταστρεπτική συμφωνία

 Οι ξένες αγορές και το Χρηματιστήριο Αθηνών  παντελώς  αδιαφόρησαν για την συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ! Δικαίως, διότι δεν επίστευσαν εις αυτήν. Οι μετοχικές αξίες των 4 «συστημικών» Τραπεζών εκμηδενίσθησαν και οι κάτοχοι των ομολόγων  έχασαν τα χρήματα που έβαλαν εξαναγκαστικώς με την προηγουμένη (κίβδηλο) ανακεφαλαίωσι.

Εννενήντα  «φάντ μάνατζερς» εδήλωσαν στο Ρώητερς ότι το νέο «μπέηλαουτ» της Ελλάδος ουδόλως επηρέασε τις διεθνείς αγορές «ούτε βελτίωσε κάπως το αίσθημα της αγοράς για την συμφωνία»!

  -Ποίαν άλλη απόδειξη χρειαζόμεθα διά να αναζητήσωμεν ευθύνες διά την καταστροφή του Ελληνικού πλούτου υπό του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ και των εγχωρίων «Κουϊσλινγκ»;

Μία νέα κυβέρνησι της Ελλάδος πρέπει να προχωρήσει, με πλήρη επανεκτίμησι της καταστάσεως και στην απόδοση ευθυνών, για την πλήρη υποταγή της χώρας στους ξένους πιστωτές .Τώρα που γνωρίζομε τις τεράστιες αντοχές της οικονομίας μας κατόπιν 6 εβδομάδων κλεισίματος των Τραπεζών και των κεφαλαιακών ελέγχων που εις οιανδήποτε άλλη χώρα θα είχαν κατεβάσει τα τάνκς δια την επιβολή της τάξεως, η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα είναι απολύτως εφικτή και ακίνδυνος.

Ουδέν δικαιολογεί την εμμονή στο ευρώ παρ’εκτός η δολία προαίρεση καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας , όπως και κατά τον δεύτερον παγκόσμιο πόλεμον.

 Η Φυσική διδάσκει ότι η διενέργεια ενός νέου πειράματος χρειάζεται νέα συστατικά (δραχμή) διά να επιφέρει το ποθητό  αποτέλεσμα (την ανάπτυξη) εν αντιθέσει με την εξαετή ύφεσι του ευρώ.

Κώστας Κόλμερ