Δημοκρατία ή αλλιώς... Κομματοκρατία

Δημοκρατία ή αλλιώς... Κομματοκρατία:

του Νίκου Κωτσή

Με αφορμή το δημοσίευμα της κ. Γεωργαντά, δράττομαι της ευκαιρίας για κάποιες σκέψεις.

Η Ζωή Γεωργαντά κάνει ανάλυση για την μεγάλη προδοσία που συντελέστηκε στην ΕΛΣΤΑΤ το 2009, με αποτέλεσμα την γενοκτονία και εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Την ανάλυσή της, θα την βρείτε εδώ: http://www.seisaxthia-epam.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9160.html

Κατά τ' άλλα η κομματοκρατία - εκτός από τους προδότες "κρατούντες" ενίοτε στην κυβερνητική εξουσία- σφυρίζει αδιάφορα. Οι μεν δεξιοί - εθνικιστές "πατριώτες" εστιάζουν στο να μαζεύουν υπογραφές για εξεταστικές ή να αναποδογυρίζουν πάγκους λαθροπωλητών. Τα δε αριστερά "πατριωτικά" αμορτισέρ περιμένουν τον εξαθλιωμένο λαό να πέσει σαν ώριμο φρούτο στην αυλή, ασπαζόμενο το εγκόλπιό τους.

Για το δια ταύτα... σιωπή.

Και τούτο γιατί ο λαός "πρόβατα" έχει ανάγκη τον επόμενο σωτήρα "τσομπάνη". Διότι ο...
"τσομπάνης" πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης. Διότι τα "πρόβατα" (κατά τον τσομπάνη) έχουν ανάγκη ενός συγκεκριμένου τρόπου σκέψης για να βλέπει διεξοδικά το αδιέξοδο.

Την κομματοκρατία.

Τον δογματικό - προσανατολισμό δηλαδή μέσα στο ίδιο σύστημα, του τρόπου οικονομικής διακυβέρνησης των πολιτών, χωρίς την συμμετοχή τους. Το μόνο που χρειάζεται η κομματοκρατία είναι η επικύρωση της θέσης της στην κρατική λεία, με κάθε εκλογική αναμέτρηση δια της νομιμοποιητικής ψήφου. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι "ελέω λαού" διαχειριστές. Και ο, στο έλεος των διαχειριστών, λαός... μένει αμέτοχος.

Είναι ανάγκη κάτω από τις υπό διαμόρφωση συνθήκες (και είναι ευκαιρία τώρα), να γίνει κατανοητό το αιτιατό δλδ η παρακμή, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού βίου που βιώνουμε σε μεγάλη ένταση σήμερα, ότι έχει συγκεκριμένο αίτιο.

Ένα αίτιο, που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό εδώ και δύο αιώνες περίπου. Και το αίτιο είναι ένα ξένο προς την ελληνική κουλτούρα, κομματοκρατικό - ολιγαρχικό σύστημα. Ένα σύστημα που δεν επιτρέπει την συμμετοχή των πολιτών στα κοινά προβλήματα που τους απασχολούν. Ένα σύστημα που όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν, αλλά δεν τους επιτρέπει να δίνουν λύσεις στην καθημερινότητά τους. Τον τρόπο που επιθυμούν να αναπτυχθούν οικονομικά - κοινωνικά - πολιτισμικά - πολιτικά. Γι' αυτό οι πολίτες αντιλαμβάνονται το κράτος ως μη σύμμαχο, ως εχθρό. Γιατί πρωτίστως το κράτος εχθρεύεται τους πολίτες.

Η κομματοκρατία είναι υπεύθυνη για την ατομικότητα που χαρακτηρίζει την σημερινή ελληνική κοινωνία. Η συμμετοχή, το ενδιαφέρον, η αλληλεγγύη, η πολιτισμικότητα των Ελλήνων, έδωσε τη θέση στην απάθεια, απαξίωση, ατομισμό και στη φοβικότητα. Αποτέλεσμα αυτών είναι, ο ελληνικός λαός σήμερα στην πλειοψηφία του να μην έχει εμπιστοσύνη στο μέλλον του.

Κατανοεί την φαυλότητα της κομματοκρατίας, δεν κατέχει όμως την γνώση. Κατανοεί την στρεβλότητα, τη διαφθορά, την παρακμή, δεν έχει όμως εμπιστοσύνη σε κανέναν ώστε σθεναρά να του αναθέσει την εντολή για ανάταξη.

Γιατί; Γιατί φοβάται ότι πάλι θα προδοθεί.

Η γνώση όμως είναι αυτή που θα επιτρέψει στο λαό να κάνει την υπέρβαση. Η γνώση ως αρωγός, θα του επιτρέψει όχι μόνο να κατανοήσει αλλά και να την χρησιμοποιήσει ως όπλο εναντίων των Δυναστών του. Μόνο κατανοώντας πολυδιάστατα τα πράγματα, χωρίς δογματισμούς μπορεί να απομυθοποιήσει το ολιγαρχικό-κομματικό σύστημα και τους διαχειριστές που του φόρεσαν. Θα πρέπει οι πολίτες να επιτρέψουν στους εαυτούς τους μία διαφορετική προσέγγιση μεταξύ τους, χωρίς τους περιορισμούς σε στερεότυπα.

Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να ενωθούν οι Έλληνες. Ο τρόπος που θα τους κάνει να οραματιστούν μια νέα κοινωνία για να ζουν. Μια κοινωνία και ένα κράτος που θα τους δοθεί το δικαίωμα να το κτίσουν οι ίδιοι, με τον τρόπο που οι ίδιοι καταλαβαίνουν. Μόνο τότε δεν θα εχθρεύονται το κράτος.

Γιατί την δομή και την λειτουργία της κεντρικής διαχείρισης, θα την έχουν επιλέξει και διαχειρίζονται οι ίδιοι κι όχι οι "ελέω λαού". Μόνο τότε θα είναι υπερασπιστές κι όχι πολέμιοι. Διότι το "Δίκαιον" ως κορωνίδα στην Δημοκρατία δεν αντιμάχεται, εφόσον όλοι οι πολίτες θα είναι θεματοφύλακές του σαν συν-δημιουργοί του.

Μια Δημοκρατία που θα έχει υποχρέωση όχι μόνο να μορφώνει τους πολίτες της, αλλά να τους παρέχει παιδεία μέσω της γνώσης. Όχι να την αποκρύβει.

Σκοπός όλων των Ελλήνων λοιπόν, δεν θα πρέπει να είναι μόνο η ανατροπή των

φαυλοκρατών - ολιγαρχών. Θα πρέπει να είναι και η ανατροπή της κομματοκρατίας και των δογματισμών.

Εάν θέλουμε να δούμε κατάματα την αιτία χωρίς να εφευρίσκουμε δικαιολογίες και να μετακυλίουμε ευθύνες. Και δρόμος για τα παραπάνω περνάει μέσα από Συντακτική Εθνοσυνέλευση με συμμετοχή των πολιτών - οπλιτών.

Τον δρόμο τον χάραξε ήδη η Ισλανδία, όπου καλείται ο λαός της στις 20 Οκτωβρίου 2012 με δημοψήφισμα να αποφασίσει για το Σύνταγμα που συνέταξαν οι ίδιοι οι Πολίτες της.

Αυτό θα πρέπει στην πρώτη φάση να είναι ένα, από τα προτάγματα που θα πρέπει να απαιτήσουν με ένταση οι Έλληνες. Κι όχι την αναμονή προς τον αφανισμό ή την επόμενη

εναλλακτική ιδεολογικο-οικονομική διακυβέρνηση.

Το ΕΠΑΜ πρωτοστατώντας, προτείνει...

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Υ.Γ.  Εάν ήθελαν οι φύλαρχοι των κομμάτων που... αντιπολιτεύονται, μαζί με τους υπασπιστές που διοικούν τα συνδικαλιστικά τους παραμάγαζα, θα μπορούσαν τόσες 24ωρες απεργίες που κατασκεύασαν άσκοπα για εκτόνωση των πολιτών, να τις ενώσουν σε μία διαρκείας που θα ήταν καταλυτική. Και ένα είναι σίγουρο. Οι προδότες του ελληνικού λαού δεν θα είχαν ψηφίσει τα μνημόνια του εξανδραποδισμού του.

Θα είχαν καταρρεύσει. Όμως...;