του Καρτέσιου
«Χειμώνας βαρύς, κρύο πολύ/κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι/δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε/και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου».
Τα ΜΜΕ διέδιδαν μετά χαράς ότι ο Στουρνάρας φορώντας φουστανέλα μάλωσε τον Τόμσεν και τον διέταξε να φύγει αμέσως από το γραφείο του. Κι έτσι, το εθνικό συναίσθημα που θρέφεται με πίτουρο ξανάνιωσε υπερήφανο. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Στα ψιλά της διάδοσης, τα ΜΜΕ χώρεσαν ότι ο Στουρνάρας αυτό που είπε στον Τόμσεν ήταν «μα, επιτέλους, θέλετε να παραιτηθώ;». Ένας υπουργός της Ελλάδας ρώτησε κάποιον ξένο αν θέλει να παραιτηθεί. Τουτέστιν, αν ο ξένος απαντούσε «ναι, θέλω να παραιτηθείς» η παραίτηση θα ήταν γεγονός. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Ο τσαμπουκάς του Στουρνάρα, λοιπόν, ήταν μία παράκληση στον ξένο, η φουστανέλα ήταν στρινγκάκι και το τσαρούχι μια γόβα 12ποντη, οπότε πώς να τρέξεις με γόβα 12ποντη, γι’ αυτό και ο Στουρνάρας έμεινε εκεί που ήταν να υποδύεται τον υπουργό. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Κατά τα λοιπά, ενώ τα μέτρα έπεφταν σαν το χαλάζι κι άφηναν στον τόπο εργαζόμενους κι άνεργους, ο τάχα μου και δήθεν πρωθυπουργός της Ελλάδας έδινε εντολή να ξεκινήσουν τα...
ΜΜΕ μία νέα τηλεοπτική σαπουνόπερα σχετικά με το ΣΔΟΕ και κάτι πολιτικούς που είναι μπλεγμένοι σε παράνομο πλουτισμό, λες κι ο πλουτισμός των υπόλοιπων πολιτικών μπορεί να είναι νόμιμος. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
ΜΜΕ μία νέα τηλεοπτική σαπουνόπερα σχετικά με το ΣΔΟΕ και κάτι πολιτικούς που είναι μπλεγμένοι σε παράνομο πλουτισμό, λες κι ο πλουτισμός των υπόλοιπων πολιτικών μπορεί να είναι νόμιμος. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Το γνωστό φιλοθεάμον κοινό, τουτέστιν ο λαουτζίκος κατά πως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι πολιτικοί του Κολωνακίου, έπεσε με τα μούτρα να μάθει ποιοι είναι οι 32 τριτοκλασάτοι πολιτικοί που πλούτισαν, ενώ ταυτόχρονα ένιωθαν και μια εθνική περηφάνια για τον Στουρνάρα που «έδιωξε» τον Τόμσεν ξεχνώντας, όπως πάντα κάνουν τα χρυσόψαρα, ότι κι ο Βενιζέλος είχε κάποτε «διώξει» την Τρόικα κι ύστερα έκανε τη διαδρομή Αθήνα – Βερολίνο στα γόνατα για να διαψεύσει την «είδηση». Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Εν τω μεταξύ ο άρτος τελείωνε, το θέαμα μόνο έμενε, κάτι σκηνοθετημένοι καβγάδες στη ΔΗΜΑΡ, κάτι διαφωνίες στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι σκετσάκια επιπέδου δημοτικού με τον Βενιζέλο ν’ αγριοκοιτάζει τον Σαμαρά. Στα ψιλά των εφημερίδων περνούσαν οι ειδήσεις ότι όλοι πλέον θα απολύονται πιο εύκολα, με ένα χαρτζιλίκι για αποζημίωση κι ότι η κυβέρνηση υποσχέθηκε στον ξένο πως αν δεν πετύχουν αυτά τα μέτρα, θα ληφθούν νέα, ακόμη πιο σκληρά. Κι έτσι, ξεχάστηκε ο όρκος του μέγιστου αρπακολλατζή ότι «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία». Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Μόνο που η βρόχα… βρόχα δεν ήταν. Φτύσιμο ήταν, κατούρημα ήταν, αφόδευση ήταν, αλλά βρόχα δεν ήταν. Διότι η βρόχα είναι νερό που σε ξεπλένει, όμως αυτό που βρέχει είναι βοθρολύματα που πέφτουν στο βάλτο μας κι έτσι κολλάμε ακόμη περισσότερο μέσα του. Μέχρι να φτάσει το σκατό στη μύτη και να μας πνίξει. Και το δούλεμα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Η μέρα πλησίασε/ εκείνη για να πάει να παντρευτεί/ μπήκε στο μπάνιο της/ έριξε τα αποσμητικά της/ τα απορρυπαντικά της, ντύθηκε/ φόρεσε το νυφικό ενώ απ’ όξω το φεγγάρι δεν βγήκε/ και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.
Αυτή είναι η ιστορία μιας χώρας που κάποτε ήταν κυρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου