ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.:

του Χρήστου Βαγενά

Το κουτόχορτο συνεχίζεται να σερβίρεται στον Ελληνικό λαό. Ο Σαμαράς έχει βρει το μαγικό ψωμοτύρι που εξασφαλίζει την υποστήριξη των Ευρωπαίων: «Η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ», μην  ανησυχείτε. Θα την κρατήσω  εγώ μαζί με το βολεμένο δίκτυό μου, αγκιστρωμένη, κι ανήμπορη να αντισταθεί, να βολοδέρνεται και να χτυπιέται, μέχρι να την ξεκοκαλίσετε εσείς εντελώς.

Όποιος έχει διαβάσει το συμβολικό «Ο γέρος και η θάλασσα» του Χέμινγουεϊ καταλαβαίνει την ειρωνεία της τωρινής φάρσας.

Στη νουβέλα του Χέμινγουεϊ  ένας γέρος ψαράς, μετά από καιρό ατυχίας στις ψαριές του, καταφέρνει μια μέρα στα ανοιχτά της Κούβας να αγκιστρώσει ένα απίστευτα μεγάλο ψάρι. Το ψάρι τον ταλαιπωρεί πολύ μέχρι να καταφέρει να το σκοτώσει και να το δέσει δίπλα στην βάρκα του. Το ψάρι είναι μεγάλο και μακρύ όσο και η βάρκα. Και μέχρι να κουραστεί παλεύοντας ενάντια στο αγκίστρωμα, και να εξαντληθεί, το ψάρι έχει σύρει τη βάρκα του ψαρά στα ανοιχτά, πολύ μακριά από το νησί.

Τώρα, ο γέρος, με το ψάρι πλέον νεκρό, νικημένο, και δεμένο δίπλα στη βάρκα, το μισό πάνω από την επιφάνεια του νερού και το άλλο μισό από κάτω, απλώνει το πανί του και βάζει πλώρη πίσω για την Αβάνα.

Τελικά, φτάνει στην Αβάνα. Μέχρι να φτάσει όμως, από το ψάρι δεν έχει μείνει παρά μόνο το ...
ψαροκόκαλο. Οι συνεχείς, άγριες επιθέσεις καρχαριών το έχουν ξεψαχνίσει, ξεσκίζοντας κι αφαιρώντας κάθε ίχνος σάρκας, παρά τις απελπισμένες προσπάθειες του γέρου να σταματήσει το καρχαριακό τσιμπούσι χτυπώντας τους καρχαρίες με κουπιά, μαχαίρια και ότι άλλο είχε μέσα στη βάρκα του.

Κι εμείς λοιπόν, έτσι που μας πάνε οι παραπλανημένοι κι ανίδεοι τύποι την ηγεσίας, αν τα καταφέρουν να διεκπεραιώσουν το ταξίδι όπως το έχουν σχεδιάσει, θα φτάσουμε εκεί που μας πηγαίνουν, αλλά θα είμαστε πεθαμένοι και ξεκοκαλισμένοι.

Και η ερώτηση τελικά είναι: Αξίζει τον κόπο;

Αξίζει να χάσουμε τα πάντα, τα λεφτά μας, την φερεγγυότητά μας, τις περιουσίες μας, την υγεία μας, και το μέλλον των παιδιών μας για να παραμείνουμε στο ευρώ;

ΟΧΙ. ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ.

Τι στον κόρακα δικαιολογεί μια τέτοια οικονομική σφαγή; Τι όφελος θα έχουμε να είμαστε μέσα στο ευρώ αφού θα καταλήξουμε ξεκοκαλισμένοι και πεθαμένοι; Τα όργανά μας μόνο θα μας έχουνε μείνει ίσως, για πούλημα στην μαύρη αγορά μεταμοσχεύσεων.

Εδώ μιλάμε για αφανισμό, και στο βωμό της ηλιθιότητας μάλιστα.

Θα το ξαναπούμε πάλι, αν και το έχουμε ξαναγράψει και πριν. Αν υπάρχει σωτηρία για η χώρα μας και τους Έλληνες τώρα, αυτή είναι έξω από το ευρώ. Κάποιος πολιτικός πρέπει τέλος πάντων, να το καταλάβει και να βγει να το πει στα ίσα.

Η επιστροφή σε δικό μας νόμισμα είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση. Αλλά όσο περνάει ο καιρός και η συζήτηση επί του θέματος επιστροφής σε δικό μας νόμισμα και εξόδου μας από την νομισματική ένωση γελιοποιείται, απαξιώνεται και δεν συζητιέται καν, τόσο δυσκολότερο είναι να βρούμε το δρόμο της σωτηρίας.

Ας δούμε πως μπορεί να γίνει αυτό:

Ο δρόμος που προτείναμε πριν αρκετό καιρό ήταν να πάμε διπλωματικά στην Ευρώπη, στους λεγόμενους εταίρους και να τους πείσουμε να μας αφήσουν να κάνουμε δύο πράγματα:

1) Στάση πληρωμών και διαπραγμάτευση για μείωση του χρέους  χωρίς να τρέχει το κοντέρ και

2) Να πάμε σε δικό μας νόμισμα για 2-3 χρόνια, με πιθανότητα παράτασης αργότερα, για να μπορέσουμε να λύσουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα χωρίς να έχουμε το πιστόλι στον κρόταφο (όπως τώρα).

Φυσικά αν κάτι τέτοιο είχε λίγες πιθανότητες να περάσει τότε, τώρα δεν έχει καμία.

Ο λόγος που θα έπρεπε να πάμε στους Ευρωπαίους διπλωματικά και να πάρουμε την συγκατάθεσή τους ήταν για να εξασφαλίσουμε προστασία από την οργή των δανειστών μας.

Δεν θέλω να υποθέσω εδώ ότι θα συμβούν άσχημα γεγονότα, αλλά η Ιστορία δείχνει καθαρά και αναμφισβήτητα ότι, μπροστά στο χρήμα και στην εξουσία, η ανθρώπινη ζωή πολύ λίγο μετράει. Οι δανειστές θα κάνουν ότι μπορούν για να μην ξαγκιστρωθούμε.

Επίσης σε μια τέτοια περίπτωση, η μόνη πηγή σκληρού συναλλάγματος για τις άμεσες ανάγκες μας (πετρέλαιο, φάρμακα βασικά), θα είναι οι Ευρωπαίοι τουρίστες και αυτούς είναι πολύ εύκολο οι κυβερνήσεις τους να τους κατευθύνουν αλλού για να μας στριμώξουν.

Αλλά, έστω κι έτσι, πάλι πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να πάμε σε δικό μας νόμισμα, εθνικά ελεγχόμενο.

Τώρα, οι ξένοι συνεχίζουν την άλωση της χώρας μας. Αφού μας «πέρασαν» το αγγλικό δίκαιο για να προστατεύσουν την θέση τους στο Ελληνικό χρέος, μας έπεισαν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τώρα πλέον τίποτα, και προσπαθούν να πάρουν το κοντρόλ του Τραπεζικού συστήματος της χώρας, και για να μην μπορούμε μετά να «λανσάρουμε» δικό μας το νόμισμα.

Να το πούμε απλά: Εάν αύριο το πρωί πάμε σε δικό μας νόμισμα, μπορούμε να πάμε σε μια Ελληνική Τράπεζα, να πάρουμε τα ευρώ που έχει σε μετρητά, και να τα αντικαταστήσουμε με το δικό μας, νέο νόμισμα. Εάν η Τράπεζα είναι ξένη, δεν θα μας αφήσουν να πάρουμε ούτε ένα στυλό.

Όσο πιο πολύ καθυστερούμε να πάμε σε δικό μας νόμισμα, με τις φαντασιώσεις και τις αρλούμπες για θυσίες κτλ., τόσο τα απτά μετρητά θα εξαφανίζονται από τη χώρα. Στο μεταξύ, το ηλεκτρονικό χρήμα που στέλνει η Ευρώπη σαν δανεικά, μπορεί να εξαφανιστεί σε ένα δευτερόλεπτο, με το πάτημα ενός κουμπιού σε έναν υπολογιστή.

Αν έχετε προσέξει, γίνεται κάθε προσπάθεια να εξαφανιστούν τα απτά μετρητά από την Ελληνική επικράτεια. Αυτό, σε συνδυασμό με την αποξένωση του ενός πολίτη από τον άλλον είναι χαρακτηριστικό άσκησης ελέγχου από Ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Με τα μετρητά στο χέρι, υπάρχει χώρος για μανούβρα και για να επιζήσει μια μικροεπιχείρηση. Όταν όλα γίνονται ηλεκτρονικά, αυτό πάει.

Δήθεν για πάταξη της φοροδιαφυγής, το κράτος έχει βάλει στόχο να μας κάνει όλους ρουφιάνους τον έναν εναντίον του άλλου. Η όλη υπόθεση είναι το κράτος να παίρνει τη μερίδα του λέοντος από κάθε εμπορική συναλλαγή, ακόμα κι από την αγορά ενός καρφοβέλονα.

Αλλά, τώρα για την Ελλάδα, χωρίς απτά μετρητά στα χέρια δεν θα μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό να μετριάσουμε το σίγουρο εμπάργκο πετρελαίου και φαρμάκων που θα επιβάλλουν οι δανειστές, αμέσως μόλις τους ανακοινώσουμε ότι δεν πληρώνουμε.

Για να αποφύγει τον στραγγαλισμό της οικονομίας της η Ελλάδα, θα αναγκαστεί ή ίδια να κάνει λαθρεμπόριο καυσίμων για λογαριασμό της. Και όσο υπάρχουν χώρες σαν το Ιράν, πρόθυμες να λειτουργήσουν έξω από τις Αμερικανικές πιέσεις, κάτι μπορούμε να κάνουμε. Αν το Ιράν καταλήξει σε πολιορκία και εμπάργκο, πάει κι αυτό.

Τρελό ε; Αλλά και τι να κάνουμε; Με λαθρεμπόριο λειτουργούσε η Κούβα για πολλά χρόνια, και κάτι ανάλογο έγινε στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν μετά τον πρώτο πόλεμο του κόλπου, στην ηττημένη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο κτλ..

Εδώ και έξη μήνες θα μπορούσαμε να κάνουμε μια κίνηση έξω από το ευρώ, πολύ λιγότερο ανώδυνα. Τώρα, με μια τέτοια κίνηση θα καταλήξουμε να έχουμε τους Ευρωπαίους εχθρικούς, τους Αμερικανούς να περιμένουν να ισοπεδωθούμε εντελώς και μετά ίσως να μας δώσουν ένα χέρι, την Τουρκία να κάνει τα γνωστά τερτίπια κτλ. Ένα μπέρδεμα χωρίς τέλος δηλαδή.

Και πάλι όμως, η κίνηση με δικό μας νόμισμα και έξω από το ευρώ, έστω και για λίγο, είναι η  μόνη λύση.

Μετά βέβαια, πρέπει να διορθώσουμε τα του οίκου μας. Δεν αξίζει τον κόπο να πάμε σε δικό μας νόμισμα αν συνεχίσουμε το ίδιο βιολί: Να κόβουμε λεφτά δηλαδή και να πληρώνουμε στρογγυλοκαθισμένους χαραμοφάηδες.

Θέλει μεγάλη προσοχή και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, δουλειά που χρειάζεται, και που θα βοηθήσει πραγματικά την ανάπτυξη, όχι ένα διάολο σφραγίδες για να πουλήσει κάποιος λεμονάδα στους τουρίστες, τρελά πρόστιμα, και εκατομμύρια σε κλεψιές από τη πολιτική ηγεσία και το δίκτυό της.