Το πρόσφατο θέμα της (περιλαμβανόμενης σε προσχέδιο του Μνημονίου) προτάσεως της τρόικας περί καταργήσεως της θητείας δεν είναι απλώς εξοργιστικό για την έκταση των παρεμβάσεών της ακόμη και σε τομείς όπως αυτός της Άμυνας, που είναι... ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας κάθε χώρας και κάθε παρέμβαση εκεί δεν επιτρέπεται βάσει της Συνθήκης της Λισσαβόνας.
Δεν είναι ούτε η πλήρης αποθράσυνση της τρόικας και των οργάνων της, που, λόγω της απαράδεκτης ενδοτικότητας όλων των τελευταίων κυβερνήσεων να πουν ένα «όχι» σε οποιαδήποτε απαίτησή τους, υπό τον υπαρκτό ή ανύπαρκτο φόβο της διακοπής της χρηματοδοτήσεως και της εξόδου μας από το ευρώ, η οποία δεν θα κοστίσει μόνο σε εμάς -βλ. και πρόσφατη δήλωση του Σόιμπλε-, προβαίνουν σε τέτοιες προτάσεις.
Δεν είναι επίσης ούτε ότι η πρόταση αυτή, που, όπως λέγεται, απερρίφθη πάραυτα -surprise!- από την ελληνική πλευρά.
Είναι οι κατ' απαίτησιν της τρόικας περικοπές στη χρηματοδότηση του τομέα της Άμυνας και συγκεκριμένως αυτές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα κι αυτές που προβλέπονται μέχρι το 2016 [Σ.Σ.: στο προσχέδιο του ...
Μνημονίου, όπως θα δούμε παρακάτω, αναφέρεται ότι στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής» περιλαμβάνονται πρόσθετες μειώσεις για την περίοδο 2013-2016].
Κυρίως, όμως, είναι ένα θέμα που δεν έχει τεθεί μέχρι σήμερα, το οποίο δεν είναι άλλο από την ευθύνη έναντι του έθνους αυτών που τις αποδέχτηκαν. Διότι το θέμα της συνεχούς εκπτώσεως του αμυντικού μηχανισμού της χώρας -που το 2016 οι μέχρι τότε επιπλέον περικοπές που προβλέπονται θα τον έχει φέρει σίγουρα στα πρόθυρα της διαλύσεως- δεν μπορεί να είναι ένα θέμα για το οποίο ουδείς έχει την ευθύνη.
«Λειτουργικές δαπάνες»
Πριν γίνει αναφορά στην πρόταση για την κατάργηση της θητείας, αξίζει να αναφερθεί ένα άλλο τμήμα της, το οποίο έχει γίνει αποδεκτό. Σε αυτό αναφέρεται ότι «οι στρατιωτικές λειτουργικές δαπάνες, μεταξύ 2009 και 2016, αναμένεται να μειωθούν κατά 62%» (!) και «οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις κατά 41%». Στα προφανέστατα αποτελέσματα που μπορεί να οδηγήσουν τέτοιες περικοπές είναι χαρακτηριστικό ότι αντιπαρατίθεται το γελοίο και εκτός πάσης λογικής επιχείρημα του Ευάγγελου Βενιζέλου -πρώτος άνοιξε την πόρτα για να εισέλθει η τρόικα στον τομέα της Άμυνας- «χωρίς να επηρεάζεται η αμυντική ικανότητα».
Στο ίδιο τμήμα -«Η συνεισφορά των αμυντικών δαπανών στην οικονομική σταθεροποίηση», μια φρασεολογία που είχε επίσης χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο Ευ. Βενιζέλος όταν περιέκοπτε αυτοβούλως τις αμυντικές δαπάνες κατά 1,2% του ΑΕΠ- γίνεται προσπάθεια η περικοπή των αμυντικών δαπανών να εμφανισθεί ως έχουσα την υποστήριξη των ξένων ΜΜΕ - και, φυσικά, και των εδώ συνοδοιπόρων τους: «Σε περισσότερες από μία φορές, τα ΜΜΕ εστίασαν την προσοχή τους στις στρατιωτικές προμήθειες της Ελλάδας, επισημαίνοντας το δυσανάλογα υψηλό επίπεδο τέτοιων δαπανών για ένα κράτος που αντιμετωπίζει κοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες».Σημ.: Ήταν τότε που ο συντάκτης του παρόντος είχε επανειλημμένα καταγγείλει ως ύποπτη τη στοχοποίηση των αμυντικών δαπανών από συγκεκριμένα ΜΜΕ, κυρίως γερμανικά και αγγλικά - στην εποχή μας, καμία επίθεση δεν γίνεται, ακόμη και εναντίον κρατών, αν προηγουμένως δεν έχει υπάρξει στοχοποίηση από τα ΜΜΕ.
Ακόμη πιο ύποπτη, όμως, είναι αυτή καθεαυτή η πρόταση για κατάργηση της θητείας και ιδού γιατί: Αυτή τη στιγμή υπηρετούν τη θητεία τους στις Ένοπλες Δυνάμεις περί τους 40.000 με 42.000 στρατεύσιμους, με τη συντριπτική τους πλειοψηφία να υπηρετεί στο Στρατό Ξηράς. Σε γενικές γραμμές, το κύριο κόστος κάθε στρατιώτη ανέρχεται στα 8,5 ευρώ του μηνιαίου μισθού τους (!) και σε άλλα 3-4 ευρώ για τη σίτισή του. Μαζί με στολές, εκπαίδευση, βολές κ.λπ., που καλύπτονται από το λειτουργικό προϋπολογισμό, το κόστος για 40.000 στρατιώτες ανέρχεται σε 100 με 110 εκατ. ευρώ, δηλαδή, αν καταργήσουμε πλήρως τη θητεία, η οικονομία που θα προκύψει για εννεάμηνη διάρκεια της θητείας τους θα ανέρχεται σε 100 με 110 εκατ. ευρώ, που για μια χώρα με χρέος άνω των 300 δισ. -ποιος ξέρει πια το ακριβές ποσό;- είναι αμελητέο. Και έπρεπε η γελοία αυτή πρόταση -μόνο οι αποθρασυμένοι πλέον γραφειοκράτες της τρόικας θα μπορούσαν να την υποβάλουν- να φτάσει σε αυτό το επίπεδο για να διατυπωθεί επιτέλους μια άρνηση από την ελληνική πλευρά.
Αν δούμε το σύνολο των παρεμβάσεων της τρόικας στον τομέα της Άμυνας της χώρας, όχι πλέον οι υποψίες, αλλά η προκύπτουσα εκ των πραγμάτων κατάσταση δείχνει προς τα πού πάει ή, μάλλον, προς τα πού πάνε το πράγμα. Εν συντομία:
Πρώτον, περιέκοψαν τις αμυντικές δαπάνες κατά 50% από το 2009, προκαλώντας κάθετη πτώση της αμυντικής ισχύος της χώρας.
Δεύτερον, κατήργησαν στην ουσία το ΕΜΠΑΕ, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η επιβεβλημένη ανανέωση του υλικού των Ε.Δ. και να γυρίζουμε αρκετές δεκαετίες πίσω, προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε υλικό από τα μεταχειρισμένα συστήματα των αμερικανικών Ε.Δ., αρκεί αυτό να μην είναι πολύ... βαριά [Σ.Σ.: γιατί αν είναι, δεν θα έχουμε χρήματα για τη μεταφορά τους στην Ελλάδα - βλ. περίπτωση αρμάτων μάχης M1 Abrams].
Τρίτον, για τον ίδιο λόγο κατέστη άκρως προβληματική έως ανέφικτη η συντήρηση του υπάρχοντος υλικού[Σ.Σ.: το ΕΜΠΑΕ περιέχει και σημαντικό μέρος των δαπανών για ανταλλακτικά].
Τέταρτον, μείωσαν σε εγκληματικό βαθμό τις αμοιβές προσωπικού, με άμεσες επιπτώσεις στο ηθικό τους.
Πέμπτον, απαγόρευσαν την πρόσληψη νέων ΕΠΟΠ, ο αριθμός των οποίων (περί τους 25.000 αρχικά) απομειούται συνεχώς για διάφορους λόγους (σύνταξη, λόγοι υγείας κ.λπ.), ενώ πολλοί θα είναι σύντομα σε ηλικία μεγαλύτερη των ανωτέρων αξιωματικών, χωρίς να υπολογισθούν άλλες ποιοτικές παράμετροι (υπέρβαροι, κατά κάπως μικρότερο ποσοστό των εκτός του στρατεύματος Ελλήνων).
Έκτον, περιέλαβαν στο Μνημόνιο διάταξη για μείωση του αριθμού των εισακτέων στα ανώτερα και ανώτατα στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα (σχολές αξιωματικών και υπαξιωματικών) κατά 50% συνολικά μέχρι το 2016. Παρά την ιδιομορφία του πράγματος και τις επιτυχείς μέχρι στιγμής προσπάθειες της στρατιωτικής ηγεσίας για την αντιμετώπιση του, μικρότερος αριθμός αξιωματικών και υπαξιωματικών φυσιολογικά -μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια- σημαίνει και μικρότερες Ένοπλες Δυνάμεις. Για το πώς θα είναι αυτές το 2016 έχουμε μια ιδέα, την οποία θα αναφέρουμε σε άλλο τεύχος των «Επικαίρων». Σίγουρα, πάντως, θα μας... περισσέψουν κάποια πολεμικά πλοία, αεροπλάνα, άρματα μάχης, πυροβόλα κ.λπ., τα οποία θα μπορούσαμε κάλλιστα να πωλήσουμε από τώρα, αφενός για να μην επιβαρυνόμαστε με το κόστος λειτουργίας τους και αφετέρου για να «συνεισφέρουμε περαιτέρω στην οικονομική σταθεροποίηση της χώρας», για να χρησιμοποιήσουμε τη φρασεολογία της τρόικας.
Υπάρχουν δύο ερμηνείες για το τι σημαίνουν όλ' αυτά. Η μία, η αθώα και μη... συνωμοσιολογική, είναι ότι η τρόικα δεν δίνει δεκάρα για την Άμυνά μας, όπως για την Υγεία, την Παιδεία, τους μισθούς κ.λπ., γιατί θέλει με κάθε τρόπο τα λεφτά της πίσω. Η ερμηνεία αυτή βέβαια δεν πολυστέκει, διότι ακόμη κι αν καταργήσουν τελείως τις Ε.Δ., το πολύ να εξοικονομήσουμε (ή να οικονομήσουν) 2,6 δισ., που είναι ο πραγματικός αμυντικός προϋπολογισμός (τα υπόλοιπα 700 εκατ. είναι κυρίως για εξόφληση χρεών παλαιών εξοπλιστικών προγραμμάτων).
Η άλλη ερμηνεία, όχι κατ' ανάγκην συνωμοσιολογική, είναι ότι κάποιοι, εκτός από εξαθλιωμένους, μας θέλουν και ανήμπορους και τελείως ανίσχυρους να προβάλουμε αντίσταση στα όποια άνομα σχέδια έχουν εις βάρος της χώρας, είτε έναντι κάποιας στημένης προβοκάτσιας στα σύνορά μας -καμιά «βαλκανική άνοιξη», για παράδειγμα, αλλά με άλλο περιτύλιγμα και σκοπούς-, π.χ., με σκοπό την επανασχεδίαση των συνόρων σε περιοχές ενδιαφέροντος (αγωγοί, ορυκτός πλούτος κ.λπ.), είτε υποκινούμενες έξωθεν εξεγέρσεις πραγματικών ή πλασματικών μειονοτήτων, ξένων κ.λπ., επιβολή σχεδίων σε εθνικά θέματα τύπου Σχεδίου Ανάν, ονομασία Σκοπίων, επίλυση των διαφορών για την ΑΟΖ με αντικείμενο την ιδιοποίηση των κοιτασμάτων, καταλήστευση του πλούτου της χώρας και ό,τι άλλο μπορεί να συλλάβει η φαντασία σας, αν είστε αρκούντως... συνωμοσιολόγοι. Για τη δυνατότητα της Ελλάδας να αμυνθεί έναντι της υπαρκτής απειλής της Τουρκίας δεν χρειάζεται να γίνει λόγος.
Το μόνο σημείο που η στήλη επιθυμεί να μείνει στο μυαλό του αναγνώστη από τα παραπάνω είναι αυτό που προανεφέρθη. Η καταστροφή του αμυντικού μηχανισμού της χώρας και η έκθεσή της σε κινδύνους -μια «στραβή» δεν μπορεί ποτέ να αποκλεισθεί- είναι έγκλημα μεγαλύτερο από τη μη συμμόρφωση μας στις επιταγές των εταίρων μας και τις όποιες συνέπειές της. Σε τέτοιες περιπτώσεις, υπεύθυνοι είναι αυτοί που αποδέχθηκαν τέτοιες λύσεις. Και σε εθνικές καταστροφές οι υπαίτιοι πάντα βρίσκονται και λογοδοτούν.
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ 06/12 - 12/12/2012 – ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου