Απόφαση – φωτιά από το Γιούρογκρουπ

Απόφαση – φωτιά από το Γιούρογκρουπ:

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αυστηρή προϋπόθεση τα μέτρα λιτότητας

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 3

Μια απόφαση όχι μόνο εμβαλωματική και βραχυπρόθεσμη που πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ξεπερασμένη (όπως συνέβη για παράδειγμα με την πρώτη απόφαση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους που συμφωνήθηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες στις 25 Μαρτίου 2011, το PSI, η οποία εννιά μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 2012, αντικαταστάθηκε με το PSI+), αλλά επίσης ταυτόσημη της πιο σκληρής λιτότητας είναι η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ δεν θα υπήρχε αν δεν είχε προηγηθεί η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, που κατήργησε δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας σε δημόσιους υπάλληλους και συνταξιούχους, που μείωσε τους μισθούς σε γιατρούς, πανεπιστημιακούς, διπλωμάτες, δικαστές και ένστολους, που επέβαλε την απόλυση 2.000 δημοσίων υπαλλήλων εντός του 2012 και 25.000 ακόμη (τουλάχιστον) εντός του 2013, που παραδίδει την παιδεία και την υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο (στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των κλειστών...
επαγγελμάτων!!!) καταργώντας σχετικές νομικές και συνταγματικές δεσμεύσεις, που καταργεί τα κοινωνικά επιδόματα μέσω της επιβολής εισοδηματικών κριτηρίων στην χορήγησή τους, κ.α.

Την σχέση των μέτρων μείωσης του δημόσιου χρέους με την λιτότητα την υπογραμμίζουν κι οι ίδιοι από την πρώτη κιόλας παράγραφο της απόφασης που συμφωνήθηκε τα ξημερώματα της 27ης Νοεμβρίου κι αφού είχαν προηγηθεί δύο άλλες άγονες συνεδριάσεις: «Το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών δηλώνει ότι επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Τρόικας στο ανανεωμένο πρόγραμμα προϋποθέσεων κι ότι, σύμφωνα με την Τρόικα, η Ελλάδα έχει υλοποιήσει όλες τις συμφωνηθείσες προηγούμενες δράσεις. Το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών ειδικότερα χαιρετίζει την ανανεωμένη εκτίμηση της Τρόικας ότι η Ελλάδα έχει εφαρμόσει σε ικανοποιητικό βαθμό ένα μεγάλο σύνολο μεταρρυθμίσεων, όπως επίσης τον προϋπολογισμό του 2013 και μια φιλόδοξη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για την περίοδο 2013-2016».

Υπ’ αυτό το πρίσμα η απόφαση για την διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης δεν είναι τεχνικής φύσης αλλά συνδέεται άρρηκτα με την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Πατάει επάνω σε όσα έχουν ήδη γίνει και – το χειρότερο για εμάς – προαναγγέλλει νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα σημάνουν την περαιτέρω επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση. Επί αυτού του θέματος – της λιτότητας – τόσο οι Ευρωπαίου όσο και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, που για το θέμα του χρέους εξέφρασε ομολογουμένως μια πιο ρεαλιστική θέση υποστηρίζοντας το κούρεμά του «εδώ και τώρα» αντίθετα από τους Ευρωπαίους, συμφώνησαν πλήρως. Η αμερικάνικη δηλαδή πλευρά που εμφανίζεται όλο και συχνότερα ως αντίπαλο δέος απέναντι στην γερμανική απειλή επ’ ουδενί δεν αμφισβήτησε την ανάγκη μείωσης μισθών και συντάξεων ή της ιδιωτικοποίησης. Επομένως ούτε οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας…

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ στις 27 Νοεμβρίου επιδεινώνει την θέση των εργαζομένων μιας κι όχι μόνο προϋπόθετε την ψήφιση και εφαρμογή του Μνημονίου αλλά ζητά την επιβολή κι άλλων αντιλαϊκών μέτρων. Επιπλέον, για χάρη των τραπεζιτών που θα οφεληθούν τα μέγιστα, παίρνοντας 23,8 δισ. ευρώ, τα ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν τεράστιες ζημιές από την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.

Σε 400 εκ. ευρώ εκτιμώνται τα έμμεσα κέρδη της Γερμανίας από την κρίση λόγω των χαμηλών επιτοκίων με τα οποία δανείζεται

Η εκτίμηση ότι η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης πλήττει τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα δεν σχετίζεται μόνο με τις αφόρητες πιέσεις προς την ελληνική πλευρά που προηγήθηκαν αυτής της απόφασης και χρονολογούνται από την άνοιξη κιόλας του 2012, όταν η χορήγηση της δόσης των 31 δισ. ευρώ, αξιοποιήθηκε στην προεκλογική μάχη προς όφελος των φιλομνημονιακών δυνάμεων. Η απόφαση του Γιούρογκρουπ, βάση της οποίας επιδιώκεται η μείωση του δημόσιου χρέους κατά 40 περίπου δισ. ευρώ (χωρίς ωστόσο αυτός ο στόχος να αναφέρεται πουθενά στο τελικό κείμενο με σαφήνεια – γεγονός ξεχωριστής σημασίας για ένα κείμενο ασυνήθιστης λεκτικής ακρίβειας) είναι αρνητική κι επιζήμια για την κοινωνία λόγω επίσης και των πολύ συγκεκριμένων οδηγιών που περιλαμβάνει στην κατεύθυνση εφαρμογής νέων μέτρων λιτότητας. Αναφέρεται κατά λέξη στην τρίτη παράγραφο και ως συνέχεια των προηγουμένων αποσπασμάτων:

«Το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης σημείωσε με ικανοποίηση ότι το ανανεωμένο πρόγραμμα προϋποθέσεων περιλαμβάνει την εφαρμογή από την Ελλάδα νέων εργαλείων για να ενισχύσουν την εφαρμογή του προγράμματος, κυρίως μέσω διορθωτικών μηχανισμών που θα εγγυηθούν την επίτευξη των στόχων τόσο σε δημοσιονομικό επίπεδο όσο και σε αυτό των ιδιωτικοποιήσεων όσο και μέσω ισχυρότερων κανόνων κατάρτισης του προϋπολογισμού και εποπτείας. Η Ελλάδα έχει επίσης ενισχύσει σημαντικά τον ξεχωριστό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Η Ελλάδα θα μεταφέρει όλα τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων, τα πρωτογενή πλεονάσματα – στόχους όπως επίσης και το 30% των υπερβάσεων του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος σε αυτό τον λογαριασμό, για να ανταποκριθεί στις πληρωμές εξυπηρέτησης του χρέους σε τριμηνιαία εμπροσθοβαρή βάση. Η Ελλάδα θα παρέχει επίσης διαφάνεια και θα προσφέρει πλήρη εκ των προτέρων και εκ των υστέρων πληροφόρηση στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για τις συναλλαγές του ξεχωριστού λογαριασμού».

Επίσης στο κείμενο της απόφασης τονίζεται ότι η εκταμίευση των δόσεων που θα ολοκληρωθεί το πρώτο τρίμηνο του 2013 οπότε θα καταβληθούν σε τρεις δόσεις ότι απομένει από την πρώτη δόση των 34,4 δισ. ευρώ μέχρι τα 43,7 δισ. ευρώ δεν θα γίνει αυτόματα. «Συνδέεται με την εφαρμογή των ακρογωνιαίων λίθων του Μνημονίου (περιλαμβανομένης της εφαρμογής της συμφωνηθείσας φορολογικής μεταρρύθμισης μέχρι τον Ιανουάριο) που θα συμφωνηθεί με την Τρόικα».

Μεθερμηνευόμενα τα παραπάνω σημαίνουν τα εξής: Πρώτο, ότι με τους διορθωτικούς μηχανισμούς ή τις ρήτρες απόκλισης, που συμφωνήθηκαν με την Τρόικα τον Σεπτέμβριο και ενσωματώθηκαν στο τρίτο Μνημόνιο η επιβολή περαιτέρω μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις είναι μαθηματικά βέβαιη, καθώς είναι εξ ίσου μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα πιαστούν ούτε οι στόχοι για τα δημοσιονομικά ούτε για τις ιδιωτικοποιήσεις. Η φορολογική μεταρρύθμιση είναι εμφανές ότι δεν έχει στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά το «πακετάρισμα» σε ένα νόμο των όσων έχουν μέχρι σήμερα κι εκ του προχείρου υιοθετηθεί στο πλαίσιο εκβιαστικών διλλημάτων κι επίσης, ζητούμενο του φορολογικού νόμου, είναι μια εκ βάθρων ανατροπή στον ταξικό επιμερισμό των φορολογικών βαρών ελαφρύνοντας από τις φορολογικές υποχρεώσεις το κεφάλαιο και τους αστούς και μετακυλίοντας τις υποχρεώσεις τους στα φτωχότερα στρώματα. Αυτή η νέα «φορολογική γεωμετρία» θα λειτουργήσει σε βάρος των φορολογικών εσόδων. Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι θα χάνουν το αφορολόγητο όριο και θα πληρώνουν φόρο για το σπίτι που μένουν που θα αντιστοιχεί στο ήμισυ ενός ενοικίου, την ίδια ώρα οι μαύρες τρύπες στα φορολογικά έσοδα θα διευρύνονται, όπως άλλωστε έχει συμβεί μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογουμένων να υπερβαίνουν τα 10 δισ. ευρώ, σε ένα σύνολο αναμενομένων φορολογικών εσόδων για το 2012 (με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό του 2013) ύψους 47 δισ. ευρώ! Τη δική της συμβολή στην απόκλιση των δημοσιονομικών στόχων θα έχει και η ύφεση που θα αποδειχθεί πολύ βαθύτερη της προβλεπόμενης, όπως το επιβεβαίωσε κι ο ΟΟΣΑ την ίδια μάλιστα μέρα που ανακοινώνονταν οι αποφάσεις για την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2013 θα μειωθεί κατά 4,5% και το 2014 κατά 1,4%. Η εκτίμηση της Τρόικας όπως αναφέρεται στην έκθεση κι επί της οποίας βασίστηκαν όλες οι προβλέψεις (από τα αναμενόμενα έσοδα μέχρι την πορεία του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ) είναι πως το ΑΕΠ το 2013 θα μειωθεί κατά 4,2% (μικρό το κακό), ενώ το 2014 ότι θα αυξηθεί κατά 0,6% (παταγώδης αποτυχία!). Οι δημοσιονομικοί στόχοι επομένως θα πέσουν έξω! Το ίδιο θα συμβεί και με τους στόχους για τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις. Κι αυτό θα συμβεί για δύο λόγους: Πρώτον γιατί το συγκεκριμένο κονδύλι λειτούργησε σαν αμορτισέρ κλείνοντας όποια τρύπα εμφανιζόταν, με αποτέλεσμα οι εκτιμήσεις για το ύψος του να είναι από αυθαίρετες μέχρι γελοίες, και δεύτερον, επειδή ύφεση και μείωση τζίρου από την μια μαζί με την «εσωτερική υποτίμηση» λειτουργούν αρνητικά για την αποτίμηση των ΔΕΚΟ. Το κενό αυτό επομένως θα κληθούν αυτόματα να καλύψουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και περικοπές σε μισθούς – συντάξεις. Κι αυτό μάλιστα θα γίνει χωρίς να προηγηθούν επιπλέον μνημόνια, αλλά με την επίκληση νόμων που έχουν ήδη ψηφιστεί, υπογραμμίζοντας έτσι μια πραγματικά δραματική διάσταση του νομικού οπλοστασίου που έχει συσσωρευτεί εναντίον των εργαζομένων: Ότι ακόμη και με σταυρωμένα τα χέρια να μείνει η κυβέρνηση από δω και πέρα, χωρίς να λάβει κανένα αντεργατικό μέτρο, ακόμη και τότε η αυτόματη ενεργοποίηση διορθωτικών μηχανισμών και ρητρών απόκλισης θα επιδεινώνει το επίπεδο ζωής μας με επιταχυνόμενους ρυθμούς! Η εκ βάθρων ανατροπή της σημερινής πολιτικής επομένως κι όχι απλώς η διακοπή της, αποτελούν όρο για την αποτροπή της εξαθλίωσής μας κι επίσης της μετατροπής της Ελλάδας σε Γερμανική αποικία όπως προβλέπεται στην απόφαση του Γιούρογκρουπ. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι γίνεται λόγος για περίοδο επιτήρησης της οικονομίας που εκτείνεται ακόμη και μετά την εφαρμογή του προγράμματος!

Αναφέρεται κατά λέξη μετά την παράθεση των μέτρων μείωσης του χρέους: «Το Γιούρογκρουπ τονίζει, ωστόσο, ότι τα προαναφερθέντα ευνοϊκά μέτρα από τις πρωτοβουλίες των κρατών μελών της ευρωζώνης θα προκύψουν για την Ελλάδα κατά ένα σταδιακό τρόπο και υπό όρους που θα στηρίζονται στην πιστή εφαρμογή από την χώρα των συμφωνημένων μεταρρυθμιστικών μέτρων την περίοδο του προγράμματος όπως επίσης και την περίοδο της επιτήρησης που θα ακολουθήσει το πρόγραμμα». Το Τέταρτο Ράιχ επομένως μαζί με την λιτότητα ήρθε για να μείνει…

Στην απόφαση του Γιούρογκρουπ προκαλεί εντύπωση η αντίθεση μεταξύ του αυστηρού και δεσμευτικού χαρακτήρα όλων των μέτρων που σχετίζονται με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας, από την μια μεριά, και του χαλαρού, καθόλου υποχρεωτικού χαρακτήρα στις διατυπώσεις των μέτρων που προτείνονται. Διατυπώσεις που είναι αποτέλεσμα των σημαντικών αβεβαιοτήτων που περιέχει η υλοποίηση του προγράμματος για την μείωση του χρέους στο 175% του ΑΕΠ το 2016, στο 124% το 2020 και κάτω του 110% το 2022. (Προβλέψεις που αν και είναι στον αέρα κι αποκλείεται να επιβεβαιωθούν όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα πείρα, δεν μπορούν παρά να αντιπαρατεθούν με το ύψος του δημόσιου χρέους το 2009, όταν ξεκίνησαν δηλαδή τα αιματηρά προγράμματα λιτότητας, με υπουργό Οικονομικών τον Γ. Παπακωνσταντίνου, που ήταν …μόνο στο 129% του ΑΕΠ.) Οι πολλαπλές αβεβαιότητες αλλά επίσης και η ανεπαρκής μείωση του χρέους ακόμη κι αν όλα εξελιχθούν βάσει του προγράμματος, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων μέτρων για την μείωση του δημόσιου χρέους. Δηλαδή ενός γενναίου κουρέματος του, όπως ζητούσε επιμόνως τώρα η αμερικανική πλευρά (ΔΝΤ) αλλά απέρριπτε με κατηγορηματικό τρόπο η γερμανική, επικαλούμενη το πολιτικό κόστος που θα κατέβαλε η Μέρκελ εν όψει των εκλογών που θα διεξαχθούν στην Γερμανία τον Οκτώβριο του 2013, στην περίπτωση που καλούταν να απολογηθεί για τυχόν απώλειες από την χρηματοδότηση της Ελλάδας με 35 δισ. ευρώ που είναι η δική της μέχρι τώρα συμμετοχή στις χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα η Γερμανία μόνο κέρδη προσμετρά αυτή τη στιγμή από την κρίση στην Ελλάδα και την περιφέρεια της ευρωζώνης: «Η Γερμανία κέρδισε περίπου 400 εκ. ευρώ από το πρώτο πακέτο διάσωσης στην Αθήνα, ύψους 110 δισ. ευρώ. Με τους επενδυτές να στρέφονται στην ασφάλεια, η Γερμανία ήταν σε θέση να δανείζεται χρήματα με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές ενώ η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να πληρώνει υψηλότερο επιτόκιο για τα δάνεια ανάγκης από τους διεθνείς πιστωτές, περιλαμβανομένης της Γερμανίας. Τα κέρδη από τα δάνεια που συνδέονται με το δεύτερο πακέτο διάσωσης, ύψους 130 δισ. ευρώ, αναμένεται να είναι ακόμη υψηλότερα». Αυτά έγραφε το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ, στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική σελίδα του, στις 14 Νοεμβρίου 2012, εξηγώντας έτσι γιατί η Γερμανία δέχτηκε την μείωση του επιτοκίου των δανείων στην Ελλάδα κατά μία ποσοστιαία μονάδα, που είναι το μοναδικό ίσως μη αμφιλεγόμενο και καθαρά επωφελές μέτρο απ’ όσα αποφασίσθηκαν για την μείωση του χρέους. Η αναβολή του κουρέματος του χρέους για το απώτερο μέλλον – που έχει ως προϋπόθεση την δημιουργία πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό όπως αναφέρεται στην απόφαση, δηλαδή την επιβολή νέων μέτρων – σηματοδοτεί μια ήττα των Αμερικάνων και πρόσκαιρη έστω νίκη των Γερμανών.

Μετάθεση του προβλήματος του χρέους

ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΥΨΟΥΣ 4,6 ΔΙΣ. ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2013  ΖΗΤΑ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Το δεύτερο μέτρο που αποφασίστηκε, δεκαετές μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων του πρώτου δανείου, με σκοπό την μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, κατά ΔΝΤ, και να απελευθερωθεί η δόση δεν ήταν τόσο αναμφίβολα επωφελές για την Ελλάδα. Γιατί στην απόφαση του Γιούρογκρουπ δεν ξεκαθαριζόταν αν μετά την δεκαετή αυτή χαριστική περίοδο, η καταβολή θα γινόταν έντοκα ή άτοκα. Μέχρι που ήρθε η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την Πέμπτη που μας πέρασε όπου ξεκαθαρίζεται ότι η καταβολή των τόκων μετά την δεκαετία θα γίνει έντοκα! Ζητούν κοινώς πανωτόκια… Η έκθεση της Επιτροπής περιελάμβανε κι άλλες εκπλήξεις όπως για παράδειγμα η υπόδειξη εφαρμογής νέων μέτρων ύψους 4,6 δισ. ευρώ, τα οποία πρέπει να εφαρμοστούν μέχρι τον Μάρτιο του 2013, αν θέλουμε να μειωθεί το χρέος στο 124% του ΑΕΠ το 2020!

Η παραδοχή που υπάρχει πίσω απ’ αυτή την υπόδειξη, πέραν της λιτότητας, είναι ότι τα μέτρα για την μείωση του δημόσιου χρέους είναι κενό γράμμα. Θα αποδειχθούν πολύ σύντομα πλήρως αναποτελεσματικά γιατί το μόνο που κάνουν με βεβαιότητα (υπερσκελίζοντας ακόμη και το όφελος από την μείωση του επιτοκίου) είναι να μεταθέτουν για το μέλλον την εξυπηρέτηση τρεχουσών υποχρεώσεων. Αυτό ακριβώς συμβαίνει για παράδειγμα με την επέκταση της ωρίμασης των διμερών δανείων και αυτών της πρώτης σύμβασης κατά 15 χρόνια, βάσει της οποίας δεν προκύπτει καμία πραγματική ωφέλεια. Έτσι οι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί του Μνημονίου και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, που δεν φείδονται καταγγελιών και μαθημάτων περί ηθικής όταν θέλουν να στηλιτεύσουν την άφρονα διαχείριση των δημοσίων οικονομικών κατά το παρελθόν επιχειρώντας έτσι να κερδίσουν το ηθικό πλεονέκτημα που ανοίγει το δρόμο για την πολιτική νομιμοποίηση τους σήμερα, αποδεικνύονται αγύρτες ολκής: Όχι μόνο γιατί μπροστά στις δικές τους στατιστικές τα «γκρικ στατίστικς» αποτελούν μνημείο αξιοπιστίας και μαθηματικής ακρίβειας αλλά και γιατί το μέλημά τους είναι να βγει κι αυτή η …εβδομάδα. Κι όσο για την βόμβα του χρέους που αυτοί πλέον πυροδοτούν ας σκάσει στα χέρια του επόμενου ή του μεθεπόμενου ή του …παραμεθεπόμενου.

ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ ΧΡΕΟΥΣ

Στα ασφαλιστικά ταμεία ο λογαριασμός

ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Η σημαντικότερη ωστόσο απόφαση στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους αφορά την επαναγορά χρέους η οποία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 13 Δεκέμβρη κι από την επιτυχή της έκβαση εξαρτάται κι η συμμετοχή του ΔΝΤ στην δόση. Το σχέδιο ήταν με ένα δάνειο 10 δισ. ευρώ να αγοραστούν ομόλογα αξίας περίπου 30 δισ. στην τιμή με την οποία πωλούνταν την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου (περίπου 35% της ονομαστικής) κι έτσι το δημόσιο χρέος να μειωθεί περίπου κατά 20 δισ. ευρώ.

Εξ αρχής ήταν εμφανές ότι η καμπάνα χτυπούσε για δύο: τις ελληνικές τράπεζες που μετά το κούρεμα του Μαρτίου έχουν στην κατοχή τους ομόλογα αξίας 14 δισ. ευρώ και τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα ονομαστικής αξίας 13 δισ. ευρώ, η τιμή των οποίων στην αγορά έχει κατρακυλήσει στο 30%. Τώρα καλούνται εκ νέου τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία να σηκώσουν το βάρος της απόφασης του Γιούρογκρουπ λόγω του ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει με νόμο την συμμετοχή άλλων πιστωτών μιας και τα ομόλογα τους έχουν εκδοθεί σε ξένο δίκαιο, ενώ οι λεγόμενοι επίσημοι κάτοχοι του ελληνικού χρέους (ΔΝΤ, κράτη μέλη ευρωζώνης και ΕΚΤ) έχουν οι ίδιοι αποκλείσει προς το παρόν κάθε συζήτηση σοβαρού κουρέματος των δανείων τους.

Προχτές Παρασκευή ο εγκάθετος διοικητής του ΙΚΑ και τυφλό όργανο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιβεβαίωσε τις χειρότερες υποψίες ανακοινώνοντας την πρόθεση του να σύρει το ασφαλιστικό ταμείο του οποίου προΐσταται στην επαναγορά ομολόγων, με τεράστια οικονομική ζημιά για τους ασφαλισμένους και πάνω απ’ όλα τους συνταξιούχους του ΙΚΑ. Η απόφασή του είναι εμφανές ότι ήταν αποτέλεσμα παρασκηνιακών κυβερνητικών πιέσεων. Πολύ σύντομα δε ενδέχεται να την ακολουθήσουν κι άλλοι διορισμένοι διοικητές.

Η απόφαση των ασφαλιστικών ταμείων για ένταξη στο πρόγραμμα επαναγοράς των ομολόγων (που θα αποδειχθεί το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος) γίνεται ακόμη πιο σκανδαλώδης αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι της αναμενόμενης δόσης θα είναι οι τραπεζίτες! Στην απόφαση του Γιούρογκρουπ αναφέρεται με σαφήνεια ότι από τα 34,4 δισ. ευρώ της πρώτης δόσης (από τα 43,7 δισ. ευρώ που αναμένονται συνολικά να εισρεύσουν μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2013) τα 23,8 δισ. θα πάνε στις τράπεζες στο πλαίσιο του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης και τα υπόλοιπα 10,6 δισ. στις ανάγκες του προϋπολογισμού κι ειδικότερα στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών που στις 30 Σεπτεμβρίου 2012 είχαν φτάσει τα 9,3 δισ. μιας και το λιγότερο κράτος του νεοφιλελευθερισμού είναι και κράτος – τσαμπατζής. Από την ασυνέπειά του προφανώς εξαιρούνται οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν ιδίοις εξόδοις τις δαπάνες της γκρίζας διαφήμισης και έμμεσης προβολής του Μνημονίου.

Την ίδια δε ώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία τα βουλιάζουν για μια ακόμη φορά με ευθύνη διοικήσεων – οικονομικών δολοφόνων για χάρη των τραπεζών που θα είναι οι ευνοημένοι από την δόση, η οποία θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος δηλαδή τους φορολογούμενους, οι ίδιες οι τράπεζες αρνούνται να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα επαναγοράς των ομολόγων. Όπως φάνηκε μετά την συνάντηση που είχαν οι τραπεζίτες με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα αρνούνται να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους με τους υπάρχοντες όρους, τους οποίους κρίνουν ασύμφορους, αντίθετα με τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο που τους βρήκε μια χαρά… Πρόκειται για πρόκληση παρότι είναι πολύ πιθανό να επιβληθεί τελικά στους τραπεζίτες η συμετοχή τους στην επαναγορά.

Συμπληρώνοντας λοιπόν το παζλ έχουμε μια απόφαση που βυθίζει την κοινωνία στη φτώχεια, ελέω λιτότητας, διασφαλίζει τα συμφέροντα των πιστωτών, διαλύει τα ασφαλιστικά ταμεία και πλουτίζει τους τραπεζίτες! Γιατί να μην χαίρεται ο Σαμαράς;