Ο δοσομετρητής χάλασε...

Ο δοσομετρητής χάλασε...:

του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου.

Ανακουφίστηκε η κυβέρνηση και η διαπλοκή από την απόφαση του Eurogroup, καθώς απεφεύχθη η γενικευμένη στάση πληρωμών και απελευθερώθηκαν υπεσχημένοι πόροι για ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, ώστε αυτές μέσω της απομόχλευσης να πάρουν παράταση ζωής και να παραμείνουν υπό τον έλεγχο των μεγαλομετόχων τους.

Καλώς ανακουφίστηκαν, λοιπόν, αν και δεν υπήρχε κανείς πραγματικός κίνδυνος το Eurogroup να ελάμβανε απόφαση που θα έθετε την χώρα τυπικά εκτός ευρωζώνης. Όλα υπήρξαν για άλλη μια φορά κακοστημένο θέατρο. Όπως είδατε, όπως τα πρόβλεψα έτσι και έγιναν και ούτε γάτα, ούτε εμφανής πολιτική ζημιά, αν και η καθυστέρηση στην καταβολή των δόσεων προκάλεσε και προκαλεί οικονομική ζημία, τόσο στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, όσο και στο κράτος αυτό καθ’ εαυτό, όπως και σε ορισμένους προμηθευτές του. Με πολιτική απόφαση κράτησαν την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο του ατομικού μηχανισμού που ρυθμίζει το χρεοστάσιο της χώρας, όπως με διαφορετική απόφαση και ασφαλώς σε υψηλότερο πολιτικά επίπεδο θα την κράταγαν, ακόμη κι αν δεν είχαν ψηφιστεί τα νέα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και δεν θεσμοθετείτο ο «ειδικός λογαριασμός» που ορίζει σαφώς...
την χώρα ως ευρωπροτεκτοράτο, ή δεν αποδεχόταν η Συγκυβέρνηση την αυτόματη προσαρμογή των περικοπών σε δαπάνες (μειώσεις συντάξεων, μισθών, δημοσίων προμηθειών, φορολογικές επιβαρύνσεις κ.λπ.), η οποία διασφαλίζει τους δανειστές μας σε κάθε περίπτωση αστοχίας των δημοσιονομικών.

Θα μου πεις πώς το λες αυτό; Διότι, όπως έχω εξηγήσει επανειλημμένως, η Γερμανική Κυβέρνηση δεν μπορεί να λάβει την πολική ευθύνη διάλυσης της ευρωζώνης, σε αυτήν τουλάχιστον την φάση, ενώ το τραπεζικό σύστημα θα κλονιζόταν σοβαρά όχι πλέον τόσο εξαιτίας των απωλειών από την ελληνική έξοδο, αλλά από τις παράπλευρες, χρηματιστηριακού κυρίως τύπου, στρεβλώσεις. Αυτό απεφεύχθη δια μιας νέας πρότασης μικρής αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, που διατυπώθηκε χθες στο Eurogroup και οδεύει προς κύρωση στα επιμέρους κοινοβούλια και προς διαβούλευση και έγκριση στο ΔΝΤ. Δηλαδή, επειδή το πρόγραμμα της τρόικας για την Ελλάδα αποτελεί μια μαγική εικόνα και δεν βγαίνει με τίποτε, καθώς είναι απολύτως αυθαίρετα δομημένο, υπάρχει ανάγκη σταδιακής αναδιάρθρωσης του χρέους σε συνέχεια των PSI, με τους λεγόμενους επίσημους φορείς πλέον να δέχονται την κύρια πίεση. Μόνον που δεν αρθρώνεται η «κακή» λέξη «αναδιάρθρωση», διότι αυτή ανήκει στις απαγορευμένες λέξεις τόσο στο λεξιλόγιο της κ. Μέρκελ, όσο και σε αυτό της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Προφανώς δεν αρέσει και στους τραπεζίτες πλέον, που προτιμούν το πολιτικώς ορθό «ρύθμιση χρεών», με μνημόνια μεταφοράς πόρων από την κοινωνία στην «τράπεζα», ώστε να καλυφθεί η καταστροφή κεφαλαίων από το σκάσιμο της φούσκας και την πτώχευση.

Το ζήτημα είναι ότι καί αυτή η υποκριτική, κακότεχνη και επιφανειακή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν διασφαλίζει την βιωσιμότητά του με τα μέτρα και σταθμά του ΔΝΤ και τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας. Οι ρυθμίσεις στο πλαίσιο του ατομικού μηχανισμού της Ελλάδας συνεχίζουν να οδηγούν την χώρα εκτός ευρωζώνης, προκαλώντας μάλιστα διευρυνόμενη ύφεση, την οποία οι επίσημοι δανειστές δεν προτείνουν κανέναν σοβαρό τρόπο για να αντιμετωπίσουν στην πηγή της. Και δεν θα μπορούσαν να προτείνουν, έτσι που εξελίχθηκε η κατάσταση απομόνωσης της χώρας εντός της ευρωζώνης και μετά την στρατηγική των σταδιακών αναδιαρθρώσεων του δημόσιου χρέους, καθώς τότε θα αντιδρούσαν τα κοινοβούλια άλλων υπό χρηματοπιστωτική πίεση χωρών-μελών, ακόμη και το γερμανικό που δεν έχει σκοπό να εγκρίνει αυξημένη ροή πόρων προς την Ελλάδα.

Η χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup, επισφράγισε το ελληνικό αδιέξοδο και το ταξίδι στην άβυσσο της ελληνικής κοινωνίας. Η Ελλάδα για να παραμείνει μέχρι το 2020 στην ευρωζώνη – αν αυτή δεν αλλάξει μέχρι τότε ριζικά – θα αναγκαστεί να λάβει και άλλα μέτρα φτωχοποίησης, μέχρις εξαντλήσεως των δύο-τρίτων του πληθυσμού, να προβεί και σε άλλες αναδιαρθρώσεις του χρέους και να υιοθετήσει ένα διπλό νομισματικό σύστημα για να ενισχύσει την ρευστότητα στην αγορά, η οποία, υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται, σε λιγότερο από έναν χρόνο θα έχει παραλύσει απολύτως.

Μετά από αυτά υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για την καλή λειτουργία του δοσομετρητή της τρόικας και της ελληνικής Συγκυβέρνησης, καθώς αμέσως μετά την λήξη των εργασιών του Eurogroup στις Βρυξέλλες ο υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε: «Η σημερινή απόφαση του Eurogroup και του ΔΝΤ είναι σημαντική διότι κρατά την Ελλάδα στο ευρώ, της δίνει σημαντική ευκαιρία να βγει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης και συμβάλει στη μείωση του χρέους της». Εδώ υπάρχει παρεξήγηση που δείχνει πως ο δοσομετρητής χάλασε! Σύμφωνοι ως προς το πρώτο, αλλά η μορφή έμμεσης και άμεσης μείωσης του χρέους που προκρίθηκε δεν μειώνει στο ελάχιστο την ύφεση της Ελληνικής οικονομίας που προκαλείται από τις εσωτερικές οικονομικές σχέσεις, αλλά απλώς το έλλειμμα στην αναχρηματοδότηση του χρέους. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι η μείωση αυτού του ελλείμματος διαμορφώνει μεσο-μακροπρόθεσμα τάσεις αύξησης του ελλείμματος του ευρύτερου δημόσιου τομέα εξαιτίας κυρίως της δραματικής μείωσης εσόδων, ενώ στραγγίζεται παράλληλα η αγορά. Αποκλειστικά με μηδενικούς επιμέρους προϋπολογισμούς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση και να υπηρετηθεί αυτό το πρόγραμμα, μόνον που αυτό θα σήμαινε κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, αν όχι του ιδίου του κράτους.

Στο μεταξύ, η απόφαση που δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένη τιμή εθελοντικής επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων των ιδιωτών επενδυτών, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο κερδοσκοπικών κινήσεων με το ελληνικό χρέος, παρότι προνοείται πως η τιμή δεν θα είναι υψηλότερη από τις τιμές κλεισίματος για τα ελληνικά ομόλογα την περασμένη Παρασκευή στις 23 Νοεμβρίου. Από την εξέλιξη αυτής της μορφής αναδιάρθρωσης σε συνδυασμό με το πρακτικό αποτέλεσμα της φορολογικής μεταρρύθμισης τον Ιανουάριο θα κριθεί πόσο μακριά θα πάμε με αυτή την νέα διορθωτική παρέμβαση στον ατομικό μηχανισμό της Ελλάδας. Σημειώστε ότι σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικού χρέους, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ κατέστησε σαφές ότι θα φέρει τη συμφωνία στο ΔΣ του Ταμείου, μόνο μετά την ολοκλήρωση της επαναγοράς και ότι η φορολογική μεταρρύθμιση θα ενισχύσει αδιαμφισβήτητα την ύφεση.

Άρα, το τρίτο στάδιο της αναδιάρθρωσης του χρέους, από τον Ιούλιο του 2011, όταν ξεκινήσαμε με μείωση επιτοκίων που αντιστοιχούσε σε όγκο περίπου 25 δισ. Ευρώ, είναι δομημένο έτσι ώστε να δώσει μια πρόσκαιρη ανάσα στην Συγκυβέρνηση και να μειώσει ελάχιστα την πίεση του χρέους στο έλλειμμα. Δίχως όμως ετούτο να απαντά μεσοπρόθεσμα και στοιχειωδώς σε αυτό το ζήτημα, καθώς οι εσωτερικές πιέσεις που δημιουργούν τα μέτρα της Κυβέρνησης και οι prior actions που αυτή συμφώνησε με την τρόικα ενισχύουν την ύφεση σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που θεωρητικά την μειώνουν οι, αφηρημένες σε κρίσιμο βαθμό και σχετικές ως προς τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και του αποτελέσματος της «επαναγοράς», πρόνοιες του Eurogroup.

Συνεπώς, η ανακούφιση της Συγκυβέρνησης μετά το Eurogroup, έχει έννοια μόνον ως προς το σκέλος της παραμονής της στα πράγματα ως μοχλός και εγγυητής της συμφωνίας της τρόικας για συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας εντός του ευρώ, μέχρι την επόμενη μείζονα κρίση αναχρηματοδότησης του χρέους, που αναγκαστικά θα οδηγήσει σε νέα αναδιάρθρωση. Τα περί αναπτύξεως που αναφέρει/αναφέρουν έχουν αξία όσο τα «Ζάππεια» του κ. Σαμαρά! Οι οικονομικές προοπτικές της χώρας θα συνεχίσουν να εξαρτώνται πιο έντονα από το ρευστό καθεστώς της Υπερεθνικής Επιτροπείας που θεσμοθετήθηκε και από την εξέλιξη της λανθάνουσας σύγκρουσης Γερμανίας – χρηματοπιστωτικού κέντρου, με το δεύτερο υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ, και με την ανάπτυξη για να «έρθει να απαιτεί ακόμη πολλές θυσίες και ταπεινώσεις από τον ελληνικό λαό.

Αν δεν δοθεί γνήσια πανευρωπαϊκή λύση στην κρίση χρέους – στο πνεύμα που έχω αναφερθεί επανειλημμένως – η χώρα μας θα αποσταθεροποιηθεί και η κοινωνία θα βιώσει τις συνέπειες μιας μεγάλης καταστροφής, ανάλογης εκείνης πολεμικών επιχειρήσεων και εχθρικής κατάληψης! Και αυτό ασφαλώς διαμορφώνει δυναμική ρευστοποίησης του πολιτικού σκηνικού, δίχως ο μηχανισμός προπαγάνδας της διαπλοκής να μπορεί για πολύ να κρύψει ή να διασκεδάσει με κυβερνητικούς ανασχηματισμούς και τα τοιαύτα το γεγονός της έντονης πολιτικής κρίσης. Από εδώ και πέρα οι πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας θα κρίνονται από ένα χαλασμένο δοσομετρητή!